Sara Mirzaie goudarzi

چکیده: این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پوست سیر و پیاز بر عملکرد، خصوصیات دستگاه گوارش، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت در جوجه های گوشتی انجام شد. مجموعا 250 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 5 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 1 تا 42 روزگی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (ذرت و کنجاله سویا)، 2- شاهد +2 درصد پوست سیر، 3- شاهد + 4 درصد پوست سیر، 4- شاهد + 2 درصد پوست پیاز و 5- شاهد + 4 درصد پوست پیاز بود. ابتدا یک جیره پایه بر اساس ذرت - کنجاله سویا فرموله شد، سپس جیره های آزمایشی با استفاده از سطوح 2 و 4 درصد پوست سیر یا پیاز رقیق شدند. خوراک مصرفی و وزن بدن بصورت هفتگی و دوره ای رکوردبرداری شدند و ضریب تبدیل خوراک بر اساس داده های فوق محاسبه شد. خصوصیات دستگاه گوارش و لاشه در سنین 28 و 42 روزگی و فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت در سن 42 روزگی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که صفات عملکرد رشد در دوره آغازین پرورش تحت تاثیر تیمار قرار نگرفتند (05/0P)، ولی ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر تیمار قرار نگرفت (05/0P). پی اچ بخش های مختلف دستگاه گوارش تحت تاثیر تیمار قرار نگرفت بجز پی اچ چینه دان که در تیمار 5 (شاهد + 4 درصد پوست پیاز) کاهش معنی دار یافت (05/>P). سطح کلسترول و تری گلیسرید خون در تیمارهای حاوی سطوح مختلف پوست سیر و پیاز نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی دار یافتند (001/0>P). داده های کیفیت گوشت نشان داد که در زمان صفر پس از کشتار، شاخص قرمزی گوشت ران (a*) در تیمارهای حاوی 2 و 4 درصد پوست سیر نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P)، هر چند که این صفت در زمان 24 ساعت پس از کشتار معنی دار نبود (05/0P). با این وجود، ماده خشک، ظرفیت نگهداری آب و افت حاصل از پخت گوشت تحت تاثیر تیمار قرار نگرفتند (05/0

این تحقیق به منظور تعیین معادلات رگرسیونی پیش بینی انرژی قابل سوخت وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn) در 7 رقم گندم رایج (حیدری، زارع، هما، صدرا، سرداری، هشترود، میهن) کشت شده در استان همدان اجرا شد. انرژی قابل سوخت وساز با اکسید تیتانیوم به عنوان نشانگر اندازه گیری شد. هریک از جیره های آزمایشی نیز حاوی 40 درصد گندم به عنوان جایگزین ذرت و سویا در جیره پایه بودند. همه داده های حاصل از آنالیز شیمیایی و اندازه گیری اکسید تیتانیوم در نمونه های خوراک و فضولات، با نرم-افزار SAS با استفاده از رویه REG گام به گام با حذف روبه عقب تحلیل و بررسی شدند. نتایج رگرسیون چندگانه بیانگر این بود که مؤلفه های نشاسته (STARCH) و فیبر خام (CF) و فیبر شوینده اسیدی (NDF) برای معادله تخمین انرژی قابل سوخت وساز مناسب هستند. میانگین تفاوت انرژی قابل سوخت وساز اندازه گیری شده به روش بیولوژیک و تخمین با استفاده از معادله پیش بینی، Kcal/Kg 13/0 بود. این آنالیز نشان داد که معادله رگرسیونی پیش بینی انرژی قابل سوخت وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت ضریب با تبیین (R2 = %534/0) (0040/0 = P ) به صورت زیر است: AMEn wheat = 2549.783-1.804 NDF + 0.372 Starch - 3.012CF

هدف از این مطالعه تولید مکمل آرژنین-سیلیکات-اینوزیتول (ASI) و ارزیابی اثر آن بر عملکرد تولیدی، صفات کمی و کیفی تخم مرغ، سیستم ایمنی و برخی فراسنجه های خونی در مرغ های تخمگذار بود. کمپلکس ASIبر اساس یک دستورالعمل ساخت استاندارد، تهیه و از طیف بینی رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) برای شناسایی ترکیب استفاده شد. به منظور بررسی اثر ASI تولید شده بر عملکرد تولیدی، صفات کمی و کیفی تخم مرغ، سامانه ایمنی و برخی فراسنجه های خونی، تعداد 96 قطعه مرغ تخمگذار سویه نیک چیک در سن 50 هفتگی انتخاب و به 4 تیمار و 6 تکرار (4 پرنده در هر تکرار) تقسیم شدند. تیمارها شامل: تیمار 1 جیره شاهد (بر پایه دانه ذرت و کنجاله سویا) و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 500، 1000 و 1500 میلی گرم ASI در کیلوگرم خوراک بود که با جیره پایه مخلوط و روزانه در اختیار مرغ ها قرار داده شد. آزمایش 9 هفته (تا سن 59 هفتگی) به طول انجامید. صفات کمی و کیفی تخم مرغ هر دو هفته یکبار اندازه گیری شدند. برای ارزیابی سامانه ایمنی همورال پرنده، در سن 57 هفتگی 2 قطعه مرغ از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) چالش داده شد. همچنین برای ارزیابی ایمنی سلولی از تزریق فیتوهماگلوتنین-A به داخل پرده پا و اندازه گیری ضخامت آن استفاده شد. برای ارزیابی فراسنجه های خونی، در پایان آزمایش از هر پرنده از طریق سیاهرگ بال نمونه خون جمع آوری و پس از جداسازی پلاسمای آن، فراسنجه های متابولیکی، غلظت کلسیم، فسفر و فعالیت آنزیم های بافتی اندازه گیری شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. داده های مربوط به صفات عملکردی و شاخص های کمی و کیفی تخم مرغ به روش آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکرار شده توسط نرم افزار SAS ورژن 4/9 و رویه GLM آنالیز شد. همچنین داده های مربوط به فراسنجه های خونی، فراسنجه های ایمنی همورال و سلولی و استحکام پوسته تخم مرغ به روش آنالیز واریانس ساده و رویه GLM آنالیز شد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، در آزمایش NMR، پیک های ASI سنتز شده مشابه با پیک ASI تولید شده توسط شرکت Nutrition 21 بود. مصرف خوراک در تیمارهای دریافت کننده سطوح مختلف ASI تفاوت معنی داری با شاهد نداشت (05/0P > ). در تیمار 500ASI و 1500ASI درصد تولید تخم مرغ بطور معنی داری بیشتر و درصد تخم مرغ های شکسته کمتر از 100

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف اسیدچرب امگا-3 بر تولید تخم مرغ حاوی امگا-3،کلسترول زرده تخم مرغ، صفات تخم مرغ و عملکرد مرغ های تخم گذار سویه نیک چیک طراحی گردید. مجموعاً تعداد 96 قطعه مرغ تخم گذار 87 هفته شامل 4تیمار،4تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 8 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1-تیمار شاهد (ذرت وکنجاله سویا) و تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی سطح 2، 4 و 6 درصد اسیدچرب امگا-3 بودند. نتایج حاکی از آن است که استفاده از تمامی سطوح اسیدچرب امگا-3 بر صفات عملکردی (ضریب تبدیل، توده تخم مرغ، وزن تخم مرغ، درصد تولید و خوراک مصرفی و همچنین تغییرات وزن بدن( تاثیری نداشت. از طرفی اسیدهای چرب غیراشباع و کلسترول زرده تخم مرغ تحت تاثیر سطوح مختلف تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. ولی موجب کاهش معنی داری کلسترول سرم خون نسبت به تیمار شاهد شدند. اثر استفاده از سطح 2 درصد روغن حاوی اسیدچرب امگا-3 در جیره بر شاخص شکل کاهش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها از خود نشان داد، درصد و شاخص زرده تخم مرغ افزایش معنی داری را نسبت به سایر تیمارها داشتند. شاخص زرده تخم مرغ تحت تاثیر 4درصد اسیدچرب امگا-3 نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری از خود نشان داد. و همچنین مقدار اسیدچرب امگا-3 سبب کاهش معنی دار نسبت پوسته در مقایسه با سایر تیمارها گردید. از جهتی تست مقاومت تخم مرغ (تست بافت) و صفت گرانروی افزایش معنی داری در اثر استفاده از سطح 6 درصد اسیدچرب امگا-3 نسبت به سایر تیمارها نشان داد. بعلاوه سبب بهبود رنگ زرده تخم مرغ در هفته های چهارم وششم آزمایش شدند بدین صورت که تیمار 3 و 4 افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد و دو داشتند. به-طور کلی نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از اسیدچرب امگا-3 سبب بهبود رنگ زرده تخم مرغ می شود ولی در واحد هاو و سایر صفات کیفی تاثیری ندارد. از طرفی استفاده از اسیدچرب امگا-3 سبب کاهش کلسترول خون و شاخص زرده تخم مرغ می گردد.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر استفاده از پوسته تخم مرغ به عنوان منبع کلسیم در جیره بر عملکرد تولیدی، صفات کیفی تخم مرغ و قابلیت هضم کلسیم، ماده خشک و ماده آلی در مرغ های تخم گذار انجام شد. در این آزمایش از 125 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک از سن 71 تا 77 هفتگی در قالب طرح کاملا تصادفی شامل 5 تیمار و 5 تکرار (5 پرنده در هر تکرار) استفاده شد. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره شاهد (بر پایه ذرت و کنجاله سویا) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 به ترتیب شامل: 25، 50، 75 و 100 درصد جایگزینی کربنات کلسیم با پوسته تخم مرغ بودند. وزن و تعداد تخم مرغ های تولیدی به صورت روزانه و مصرف خوراک، به صورت هفتگی اندازه گیری شدند. از داده های فوق، توده تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شدند. صفات کمی و کیفی تخم مرغ به صورت هر دو هفته یکبار اندازه گیری شدند. قابلیت هضم کلسیم، ماده خشک و ماده آلی در هفته پایانی آزمایش (سن 77 هفتگی) با استفاده از مارکر دی اکسید تیتانیوم اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که عملکرد تولیدی مرغ های تخم گذار در کل دوره تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). اثر هفته و بر هم کنش تیمار× هفته بر مصرف خوراک و وزن تخم مرغ معنی دار بود (05/0P<). اثر تیمار بر وزن بدن، در تجزیه واریانس معنی دار بود (05/0P<)، اما در مقایسه میانگین های کم ترین مربعات، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. شاخص شکل، شاخص زرده، رنگ زرده، واحد هاو، وزن پوسته و نسبت پوسته تحت تأثیر سطوح جایگزینی پوسته تخم مرغ قرار نگرفتند (05/0P>)، اما ضخامت و استحکام پوسته تخم مرغ در تیمارهای دریافت کننده سطوح 25 و 50 درصد پوسته تخم مرغ در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی داری کاهش یافتند (05/0P<). قابلیت هضم کلسیم در تیمارهای دریافت کننده سطوح 50 و 100 درصد پوسته تخم مرغ، به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد (05/0P<). همچنین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی در تیمار دریافت کننده سطح 25 درصد پوسته تخم مرغ در مقایسه با تیمارشاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از سطوح 75 و 100 درصد پوسته تخم مرغ به عنوان منبع جایگزین کربنات کلسیم در جیره مرغ های تخم گذار، اثر نامطلوبی بر عملکرد تولیدی، صفات کمی و کیفی تخم مرغ و قابلیت ه

این پژوهش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مکمل مس- متیونین و پودر یونجه درجیره مرغ های تخم گذار برعملکرد، کلسترول زرده تخم مرغ و خصوصیات کیفی تخم مرغ طراحی گردید. دراین آزمایش از تعداد 100 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک در سن 109 تا 117 هفتگی باوزن بدن و میزان تخمگذاری مشابه دریک آزمایش با طرح کاملاً تصادفی درقالب فاکتوریل 2×2+1 مشتمل بر 5 تیمار در 5 تکرار، و4 قطعه مرغ در هرتکرار به مدت 8 هفته استفاده شد. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار 1 شاهد حاوی( ذرت وکنجاله سویا)، تیمارهای 2 ،3 و 4، 5 به ترتیب حاوی 3 و6 درصد پودریونجه و هرکدام همراه 50 و 100 میلی گرم کیلات مس –متیونین درکیلوگرم خوراک تنظیم گردید. نتایج به دست آمده دراین آزمایش نشان داد که درکل دوره آزمایش، سطوح مختلف پودریونجه وکیلات مس- متیونین در جیره بجز ضریب تبدیل خوراک و تخم مرغ های لمبه، برسایرصفات عملکردی تأثیر معنی داری نداشتند (05/0P>) . در این آزمایش، ضریب تبدیل خوراک و تخم مرغ های لمبه افزایش معنی دار بود و تحت تأثیرسطح 3 درصد پودر یونجه قرارگرفت(05/0P<). همچنین، سطوح مختلف پودریونجه برویژگی های داخلی و خارجی تخم مرغ به استثنای شاخص رنگ زرده و شاخص سفیده درکل دوره آزمایش، تأثیرمعنی داری نداشتند (05/0 P>). به گونه ای که با افزایش سطح پودریونجه درجیره مرغ های تخم گذار، شاخص رنگ زرده تخم مرغ بطور معنی دار افزایش یافت (001/0P<). بالاترین شاخص رنگ زرده درتیمار5 (حاوی6 درصد پودر یونجه+ 100 میلی گرم درکیلوگرم جیره کیلات-مس متیونین) مشاهده شد. علاوه بر این، سطح 100 میلی گرم مکمل مس به شکل کیلات مس-متیونین درکیلوگرم جیره برشاخص وزن زرده، وزن پوسته و سطح تخم مرغ درهفته های اول، دوم، چهارم، و هفتم آزمایش تأثیرافزایش معنی داری داشتند(05/0 P<). ازطرفی دیگر، تیماری که حاوی (6 درصد پودر یونجه+ 100 میلی گرم درکیلوگرم جیره کیلات-مس متیونین) دریافت کرده بودند غلظت کلسترول زرده تخم مرغ نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (001/0 P<) ولی سطوح پودریونجه برکاهش تری گلیسیرید زرده تخم مرغ تأثیرنداشت. بنابراین، افزودن پودر یونجه وکیلات مس-متیونین درجیره مرغ های تخم گذارکلسترول زرده تخم مرغ را کاهش و رنگ زرده را افزایش داد.

این آزمایش جهت مقایسه اثر سطوح مختلف فلفل قرمز با رنگدانه سنتتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ و ایمنی در مرغ های تخم گذار از سن 38 تا 50 هفتگی انجام شد. در این آزمایش از 125 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک شامل 5 تیمار با 5 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار استفاده شد. تیمار1: تیمار شاهد (جیره پایه بر اساس ذرت، گندم، کنجاله سویا) بدون افزودن رنگدانه طبیعی یا مصنوعی، تیمار2: جیره شاهد به علاوه 1 درصد پودر فلفل قرمز تند، تیمار3: جیره شاهد به علاوه 2 درصد پودر فلفل قرمز تند، تیمار4:جیره شاهد به علاوه 3 درصد پودر فلفل قرمز تند و تیمار 5: جیره شاهد به علاوه رنگدانه سنتتیک (لوهمن) 25 گرم در تن بر اساس توصیه شرکت سازنده مورد تغذیه قرار گرفتند و آزمایش به مدت 8 هفته انجام شد. برای محاسبه درصد تولید و وزن تخم مرغ هر تکرار، هر روز در ساعت 5 بعد از ظهر تعداد و وزن تخم مرغ ها رکوردگیری و درصد تولید و نیز وزن تخم مرغ بر حسب روز مرغ محاسبه شد. صفات عملکردی مورد بررسی شامل میزان تخم گذاری، میانگین وزن تخم مرغ، میانگین روزانه تولید توده تخم مرغ، میانگین خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل بود. هر دوهفته یکبار، دو عدد تخم مرغ به صورت تصادفی از هر تکرار جمع آوری و صفات کیفی تخم مرغ شامل وزن تخم مرغ، شاخص شکل تخم مرغ، شاخص زرده، رنگ زرده، واحد هاو، درصد پوسته و ضخامت پوسته تخم مرغ مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی عملکرد سیستم ایمنی مرغ های تخم گذار و مشخص کردن اثر فلفل و رنگدانه سنتتیک، از هر تکرار دو قطعه مرغ انتخاب و برای اندازه گیری میزان پاسخ سیستم ایمنی سلولی از روش حساسیت پوستی فیتوهماگلوتنین و ایمنی هومورال از تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفند استفاده شد. در انتهای دوره آزمایش از هر تکرار دو قطعه مرغ به صورت تصادفی انتخاب و از رگ زیر بال آنها برای اندازه گیری پارامترهای خونی شامل گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل، آلبومین و برخی آنزیم های شاخص آسیب بافتی مانند آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینوترنسفراز، خون گیری به عمل آمد.

چکیده: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده از منابع چربی به همراه سطوح مختلف لسیتین سویا در جیره بر عملکرد تولید، صفات کیفی تخم مرغ، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه های خونی و آنزیم های کبدی مرغ های تخمگذار بود. این پژوهش با 144 قطعه مرغ تخم گذار سویه نیک چیک در سن 37 هفتگی به مدت 7 هفته به صورت آزمایش فاکتوریل 3×2 در چارچوب طرح کاملا تصادفی در 6 تیمار، 6 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت است از: تیمار 1- جیره حاوی 3 درصد روغن سویا به عنوان منبع چربی غیراشباع، 2- جیره حاوی 3 درصد روغن سویا + 1/0 درصد لسیتین، 3- جیره حاوی 3 درصد پیه به عنوان منبع چربی اشباع، 4- جیره حاوی 3 درصد پیه + 1/0 درصد لسیتین، 5- جیره فرموله شده با مخلوط روغن سویا و پیه به مقدار مساوی، 6- جیره فرموله شده با مخلوط روغن سویا و پیه به مقدار مساوی + 1/0 درصد لسیتین بود. خوراک مصرفی به صورت هفتگی، تعداد و وزن تخم مرغ به صورت روزانه اندازه گیری و توده تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. در پایان هر دو هفته، دو تخم مرغ از هر تکرار جمع آوری و به صفات کمی و کیفی تخم مرغ ها پرداخته شد. در هفته آخر آزمایش نیز قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه های بیوشیمیایی خون مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از ترکیب روغن سویا و پیه موجب افزایش معنی دار درصد تولید، خوراک مصرفی و توده تخم مرغ در کل دوره آزمایش شد (05/0>P). همچنین افزودن 1/0 درصد لسیتین، خوراک مصرفی را به طور معنی داری افزایش داد (05/0>P). استفاده از ترکیب روغن سویا و پیه موجب بهبود شاخص رنگ زرده و کاهش شاخص شکل تخم مرغ و ضخامت پوسته شد. افزودن سطح 1/0 درصد لسیتین نیز سبب افزایش رنگ زرده و کاهش واحد هاو گردید (05/0>P). نتایج مربوط به قابلیت هضم مواد مغذی نشان داد که قابلیت هضم ماده آلی در جیره حاوی ترکیب روغن سویا و پیه کاهش یافت (05/0>P) و افزودن 1/0 درصد لسیتین به جیره، تاثیری بر قابلیت هضم مواد مغذی نداشت. افزودن مکمل لسیتین به جیره سبب کاهش معنی داری در غلظت آنزیم های آسپارتات آمینوتراسفراز (AST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) شد (05/0>P). مقدار کلسترول خون در جیره حاوی روغن سویا و پیه بیشترین و در جیره حاوی روغن سویا کمترین میزان را داشت. همچنین با افزودن لسیتین در جیره، غلظت تری گلیسرید، کلسترول و LDL به

اثر سینرژیک آنزیم فیتاز و پروبیوتیک بر راندمان انرژی و پروتئین ،قابلیت هضم کلسیم،فسفر و صفات کیفی تخم مرغ در مرغ های تخم گذار

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کیلات سلنیومتیونین بر عملکرد، رشد و نمو، تراکم و معدنی شدن استخوان در پولت های تخم گذار انجام شد. مجموعاً تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار 15 هفته سویه نیک چیک شامل 4 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 10 هفته انجام گردید. تیمار های آزمایشی شامل: 1- تیمارشاهد (ذرت و کنجاله سویا) و تیمار های 2، 3 و 4 به ترتیب حاوی 20، 40 و 60 میلی گرم در کیلوگرم از کیلات سلنومتیونین به صورت سرک به جیره پایه اضافه شدند. خوراک مصرفی به صورت هفتگی و تغییرات وزن بدن به صورت دو هفته یک بار اندازه-گیری و با استفاده از این داده ها ضریب تبدیل غذایی و درصد تولید محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که اثر استفاده ازسطح 20 میلی گرم در کیلوگرم کیلات سلنومتیونین در جیره بر مصرف خوراک (دوره پولتی و تخم گذار)، ضریب تبدیل غذایی مرغ های تخم گذار، واحد هاو، ضخامت پوسته، قطر تیبیا، درصد کلسیم فمور و درصد دستگاه تناسلی کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد داشته است. به کارگیری سطح 40 میلی گرم در کیلوگرم کیلات سلنومتیونین در جیره بر مصرف خوراک (دوره پولتی و تخم گذار)، رنگ زرده، واحد هاو، ضخامت پوسته، قطر تیبیا، درصد کلسیم فمور و درصد لاشه کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد. همچنین استفاده ازسطح 60 میلی گرم در کیلوگرم کیلات سلنومتیونین در جیره بر مقاومت کرنشی (تیبیا و فمور) و طول ایلئوم افزایش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد داشته است. استفاده ازسطح 60 میلی گرم در کیلوگرم کیلات سلنومتیونین در جیره بر مصرف خوراک (دوره پولتی و تخم گذار)، ضریب تبدیل غذایی مرغ های تخم گذار، رنگ زرده، واحد هاو، ضخامت پوسته، قطر تیبیا، درصد لاشه و درصد دستگاه تناسلی کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد. . به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد افزودن شصت میلی گرم در کیلوگرم از کیلات سلنومتیونین بر خصوصیات مقاومت کرنشی فمور و تیبیا و طول ایلئوم حاوی اثرات افزایش معنی داری نسبت به تیمار شاهد است. سایرصفات مانند خوراک مصرفی در دوره پولتی و تخم گذار، ضریب تبدیل غذایی، رنگ زرده، واحد هاو، ضخامت پوسته، درصد لاشه، قطراستخوان تیبیا، درصد کلسیم فمور و درصد دستگاه تناسلی اثرات کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد از خود نشان دادند.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر کیلات منگنز – اسید آمینه گلایسین و اسید آمینه لیزین بر عملکرد، خصوصیات فیزیولوژی و تراکم استخوان پولت های تخم گذار انجام شد. مجموعاً تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار 15 هفته سویه نیک چیک در قالب طرح فاکتوریل 2 × 2 شامل 4 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 10 هفته پرورش داده شد. تیمار های آزمایشی شامل: 1- تیمارشاهد (ذرت - کنجاله سویا بدون افزودنی به عنوان جیره پایه) 2- جیره پایه + 150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز - گلایسین 3- جیره پایه + 84/0 درصد لیزین 4- جیره پایه در ترکیب با لیزین و کیلات منگنز -گلایسین به شرح فوق (150 میلی گرم در هر کیلو گرم خوراک کیلات منگنز – گلایسین و84/0 درصد لیزین) که به صورت سرک به جیره پایه اضافه شدند. خوراک مصرفی به صورت هفتگی و تغییرات وزن بدن به صورت دو هفته یک بار اندازه گیری و با استفاده از این داده ها ضریب تبدیل غذایی و درصد تولید محاسبه شد. خوراک مصرفی در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین و اسیدآمینه لیزین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در تیمار دریافت کننده 84/0 درصد اسید آمینه لیزین در مقایسه با شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0>P). وزن تخم مرغ در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین و اسیدآمینه لیزین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). واحد هاو در مرغ های دریافت کننده کیلات منگنز - گلایسین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). رنگ زرده در تیمار 3 (84/0 درصد لیزین) در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (05/0>P). درصد زرده در تیمارهای 2 (150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین)، 3 (84/0 درصد لیزین) و 4 (150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین + 84/0 درصد اسید آمینه لیزین) در مقایسه با تیمار شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0>P). شاخص زرده در تیمار حاوی 150 میلی گرم در کیلو گرم کیلات منگنز – گلایسین کاهش معنی داری را در مقایسه با تیمار شاهد نشان داد (05/0>P). اثر تیمارهای مختلف بر ضخامت پوسته، سطح تخم مرغ، نسبت پوسته، وزن مخصوص و نسبت وزن به سطح پوسته معنی دار نبود (05/0

این آزمایش جهت بررسی تاثیر سطوح مختلف دانه ی گلرنگ وپوسته آفتابگردان برعملکرد، نسبت اسید های چرب غیراشباع به اشباع وکلسترول زرده تخم مرغ و پلاسمای خون در مرغ تخم گذار از سن 111تا 118 هفتگی انجام شد. در این آزمایش از 80 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین36 W- شامل 4 تیمار با 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار استفاده شد. تیمار1: تیمار شاهد بدون دانه گلرنگ وپوسته آفتاب گردان، تیمار 2:جیره شاهد به علاوه 10 درصداز دانه گلرنگ ، تیمار3: جیره شاهد به علاوه 4 درصد از پوسته ی آفتاب گردان، تیمار4:جیره شاهد به علاوه 10درصد دانه گلرنگ و 4درصد پوسته ی آفتابگردان مورد تغذیه قرار گرفتند و آزمایش به مدت 8 هفته انجام شد . برای محاسبه درصد تولید و وزن تخم مرغ هر تکرار، هر روز در ساعتی مشخص تعداد و وزن تخم مرغ ها رکوردگیری و درصد تولید و نیز وزن تخم مرغ بر حسب روز مرغ و به صورت هفتگی محاسبه شد. در پایان هر دوهفته یکبار، دو عدد تخم مرغ به صورت تصادفی از هر تکرار جمع آوری و صفات مربوط به محتویات تخم مرغ شامل، شاخص زرده، رنگ زرده، سطح کلسترول، مقدارتری گلیسیریدو نسبت اسید های چرب غیراشباع به اشباع زرده تخم مرغ مورد بررسی قرار گرفت. در انتهای دوره آزمایش از هر تکرار یک قطعه مرغ به صورت تصادفی انتخاب و از رگ زیر بال آنها برای اندازه گیری پارامترهای خونی شامل لیپوپروتئین های بادانسیته خیلی پایین، لیپوپروتئین های بادانسیته کم، لیپوپروتئین های بادانسیته خیلی بالا، تری گلیسیریدها وسطح کلسترول موجود درخون، خون گیری به عمل آمد. همچنین ازهرتیمار پنج قطعه مرغ به صورت تصادفی کشتار وازعضله سینه وکبدآنها برای اندازه گیری مقدار و نسبت اسیدهای چرب غیراشباع به اشباع مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر سطوح پوسته آفتابگردان استفاده شده باعث کاهش میانگین وزن تخم مرغ،کاهش چربی محوطه بطنی و افزایش شاخص زرده (05/0>P) شد، در حالی که بر LDL و تری گلیسرید معنی دار نبود(05/0P). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان دادکه اسفاده از سطح 10 درصد گلرنگ و 4 درصد پوسته آفتابگردان درجیره باعث کاهش چربی محوطه بطنی، بهبود ترکیب اسید های چرب تخم مر

هدف از این آزمایش بررسی اثر منابع مختلف فیبر نامحلول بر عملکرد، صفات کیفی تخم مرغ، خصوصیات دستگاه گوارش و جوجه درآوری در مرغ های مادر گوشتی بود. مجموعا 240 قطعه مرغ مادر گوشتی و 20 قطعه خروس، سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار و 5 تکرار اختصاص یافتند. هرتکرار شامل 12 قطعه مرغ مادر و یک قطعه خروس از سن 55 تا 64 هفتگی بود. تیمارهای آزمایشی شامل 1-گروه شاهد (جیره پایه بر اساس ذرت و کنجاله سویا)، تیمار 2- جیره پایه بعلاوه 8 درصد سبوس گندم، تیمار3 - جیره پایه بعلاوه 1 درصد آربوسل و تیمار 4- جیره پایه بعلاوه 5 درصد کاه گندم فرآوری شده بود. صفات عملکردی شامل مصرف خوراک، وزن تخم مرغ، تولید تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک بود. صفات تخم مرغ (شامل کیفیت پوسته، درصد تخم مرغ دو زرده و وزن زرده تخم مرغ) و نیز درصد تخم مرغ قابل جوجه کشی تولیدی بود. همچنین در پایان هر هفته صفت وزن بدن همه تیمارها طبق کاتالوگ آویاژن با گروه شاهد و استانداردهای سویه مقایسه شد. در انتهای آزمایش، وزن اندام های داخلی دستگاه گوارش ، pH محتویات روده و خصوصیات تولیدمثلی بررسی شدند، تخم مرغ های تولیدی قابل جوجه کشی جهت جوجه درآوری، تعیین درجه بندی جوجه های تولیدی یکروزه و علت یابی تخم مرغ های تفریخ نشده به کارخانه جوجه کشی ارسال شد. نتایج این آزمایش نشان داد درصد تولید تخم مرغ در تیمار سبوس بالاترین و در تیمار آربوسل کاهش معنی داری نشان داد(0460/0-P). وزن تخم مرغ هم تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار گرفته که بالاترین وزن نسبت به تیمار شاهد مربوط به تیمار کاه فراوری شده و کمترین وزن مربوط به تیمار سبوس گندم بود (0001/>P). اثراستفاده از فیبر نامحلول همچنین باعث کاهش صفات نامطلوب تخم مرغ قابل جوجه کشی شد ،که بیشترین درصد تولید تخم مرغ دوزرده برای تیمار شاهد وکمترین درصد تخم مرغ دوزرده مربوط به تیمارآربوسل می باشد مقدار (0141/0=P)، همچنین اثر فیبر نامحلول در تیمارگندم بالاترین جوجه درآوری داشت وکمترین درصد جوجه درآوری مربوط به تیمار آربوسل بود (0206/0=P). اثر فیبر نامحلول تاثیر معنی داری بر وزن اندام های گوارشی نداشت (05/0

-----

این آزمایش جهت بررسی اثر فیبر نامحلول،منبع چربی و رنگدانه های طبیعی یا سنتتیک بر عملکرد،صفات کیفی تخم مرغ، ترکیب اسیدهای چرب زرده تخم مرغ و قابلیت هضم موادمغذی در مرغ های تخم گذار از سن 41 تا 49 هفتگی انجام شد. مجموعا864 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین 36 Wدر قالب طرح کاملا تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل2×2×3 به12تیمار، 6تکرار و12قطعه مرغ در هر تکرار اختصاص یافتند.عوامل مورد بررسی شامل 2 منبع چربی( روغن سویاو پیه)، دو سطح پوسته آفتابگردان( صفر و سه درصد) و سه منبع رنگدانه(جیره پایه بدون افزودن رنگدانه، فلفل قرمز به عنوان رنگدانه طبیعی و رنگدانه سنتتیک لوهمن) بودند. درصد تولید و وزن تخم مرغ به صورت روزانه و خوراک مصرفی به صورت هفتگی رکوردگیری شدند. سپس از داده های فوق، توده تخم مرغ و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شدند. صفات کمی و کیفی تخم مرغ به صورت دو هفته یکبار اندازه گیری شدند. قابلیت هضم مواد مغذی و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده بر اساس ازت جیره های آزمایشی در سن 49 هفتگی اندازه گیری شد. خصوصیات دستگاه گوارش، الگوی اسیدهای چرب زرده تخم مرغ و فعالیت آنزیم لیپاز روده ای در سن 49هفتگی بررسی شدند. در کل دوره آزمایش، تیمار حاوی روغن سویا، درصد تولید و توده تخم مرغ را به طور معنی دار افزایش و ضریب تبدیل را نسبت به تیمار حاوی پیه بهبود داد(01/0>P). تیمار حاوی پوسته آفتابگردان، خوراک مصرفی، وزن تخم مرغو ضریب تبدیل را نسبت به تیمار بدون پوسته آفتابگردان افزایش معنی دار داد(01/0>P). صفات تولیدی تحت تاثیر منبع رنگدانه قرار نگرفتند (05/0P) شد. استفاده از پوسته آفتابگردان باعث کاهش شاخص زرده و کاهش شاخص a* و افزایش شاخص L* در رنگ زرده شد (05/0>P). استفاده از رنگدانه سنتتیک باعث افزایش شدت رنگ به روش فن رش کالر وکاهش شاخص L* وافزایش شاخص a* در روش رنگ سنجی در رنگ زرده شد(01/0>P). روغن سویا، وزن نسبی طحال (01/0>P) و شاخص L* (05/0>P )رنگ کبد را افزایش داد. استفاده از پوسته آفتابگردان باعث افزایش وزن نسبی سنگدان(05/0>P ) و طول روده کور(01/0> P )وکاهش قابلیت هضم پروتئین (01/0> P ) شد. روغن سویا و فلفل قرمز باعث افزایش معنی دار فعالیت آنزیم لیپاز در روده شدند(001/0> P).روغن سویا همچن

این آزمایش به منظور بررسی اثر سلنیوم و کروم آلی بر عملکرد، فعالیت آنتی اکسیدانی و فراسنجه های خونی درمرغ های تخم گذار انجام شد. مجموعا 96 قطعه مرغ تخم گذار سویه36W در سن89 هفتگی انتخاب و به 4 تیمار، 4 تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار تقسیم شد. تیماهای آزمایشی شامل: 1-شاهد: فقط جیره پایه (بر پایه ذرت و سویا)، 2-سلنیوم: جیره پایه بعلاوه 3/0پی پی ام سلنیوم به شکل مخمر سلنیوم، 3-کروم: جیره پایه بعلاوه 200 پی پی بی کروم به شکل کروم-متیونین، 4-سلنیوم-کروم: جیره پایه بعلاوه مقادیر ذکر شده در تیمار 2 و 3 بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و بصورت آزمایش فاکتوریل 2×2 بود. صفات عملکردی (درصد تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ، گرم تخم مرغ تولیدی، مصرف خوراک و ضریب تبدیل)، صفات کیفی تخم مرغ ( واحدهاو، شاخص تخم مرغ، شاخص زرده تخم مرغ، شاخص رنگ زرده تخم مرغ و ضخامت پوسته تخم مرغ) و فراسنجه های خونی (گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول، آلبومین، پروتئین کل، کلسیم، فسفر، تعداد گلبولهای قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، حجم متوسط گلبول قرمز، مقدار متوسط هموگلوبین در گلبول قرمز، غلظت هموگلوبین در گلبول قرمز، شمارش افتراقی انواع گلبول های سفید، مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل) اندازه گیری شد. همچنین تست تحمل گلوکز در هفته پایانی آزمایش از طریق خوراندن گلوکز صورت گرفت سپس کینتیک گلوکز محاسبه شد. تیمار سلنیوم تاثیری بر صفات عملکردی نداشت (05/0P>)، اما ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را بهبود بخشید و غلظت مالون دی آلدئید پلاسما را کاهش داد (05/0P<). تیمار کروم موجب بهبود توده تخم مرغ، درصد تولید و ضریب تبدیل غذایی گردید (05/0P<). همچنین این تیمار ظرفیت آنتی اکسیدانی کل را بهبود بخشید و مقدار مالون دی آلدئید را کاهش داد (05/0P<). غلظت پلاسمایی گلوکز 120 دقیقه پی از خوراندن گلوکز در تیمار کروم نسبت به سایر تیمارها کمتر بود (05/0P<). صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجه های خونی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0P>). بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد افزودن 200 پی پی بی کروم به شکل کروم-متیونین به جیره مرغ های تخمگذار سویه هایلاین باعث بهبود توده تخم مرغ، درصد تولید، ضریب تبدیل غذایی و متابولیسم گلوکز می گردد. همچنین افزودن کروم و سلنیوم یا ترکیب هردو باعث بهبود توان آنتی اکسیدانی کل و کاهش پراکسیداسیون لیپیدهای پلاسم

این آزمایش برای بررسی اثرات استفاده از منابع مختلف فیبر نامحلول بر صفات عملکردی، ویژگی های دستگاه گوارش، قابلیت هضم مواد مغذی، ریخت شناسی روده، جمعیت میکروبی انتهای دستگاه گوارش، pH و ویسکوزیته محتویات روده به همراه رطوبت بستر و همچنین مقایسه برخی صفات در ایلئوم و سکوم در جوجه های گوشتی از سن 1 تا 42 روزگی اجرا شد. تعداد 380 قطعه جوجه گوشتی یکروزه (سویه راس 308) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 19 قطعه در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار شاهد (ذرت- کنجاله سویا) و رقیق کردن جیره پایه با 3 درصد پوسته ی آفتابگردان، پوسته ی سویا و کاه گندم فرآوری شده و 1 درصد آربوسل بود. نتایج آزمایش نشان داد که 3 درصد پوسته ی آفتابگردان، پوسته سویا و کاه فرآوری شده در جیره دوره ی آغازین (1 تا 10 روزگی) به بیشترین مقدار خوراک مصرفی نسبت به تیمار شاهد منتهی شد (05/0P<). میانگین خوراک مصرفی در دوره های رشد (11 تا 24 روزگی)، پایانی (25 تا 42 روزگی) و کل دوره (1 تا 42 روزگی) و همچنین ضریب تبدیل غذایی در هیچ یک از دوره های آزمایشی تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. بیشترین افزایش وزن بدن در دوره آغازین و دوره رشد مربوط به تیمار حاوی پوسته آفتابگردان بود (05/0P<). درصد وزن لاشه، ران و سینه در سن 28 روزگی و 42 روزگی تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. در سن 28 و 42 روزگی، وزن اندام های گوارشی و طول بخش های مختلف روده تحت تاثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفت. در سن 42 روزگی وزن دئودنوم در تیمارهای شاهد، 1 درصد آربوسل و 3 درصد پوسته ی آفتابگردان در جیره نسبت به دیگر تیمارها افزایش معنی دار نشان داد (05/0P<). همچنین تیمار شاهد و پوسته ی آفتابگردان در جیره سبب افزایش معنی دار وزن ژژنوم شد (05/0P<). تفاوت آماری معنی داری در میزان pH چینه دان، سنگدان و بخش های مختلف روده کوچک وجود نداشت. اما تیمار حاوی 3 درصد کاه فرآوری شده و پوسته سویا سبب کاهش معنی دار pH پیش معده نسبت به سایر تیمار ها شدند (05/0P<). در سن 42 روزگی، میزان ویسکوزیته ی ایلئوم و سکوم جوجه های گوشتی تغذیه شده با 1 درصد آربوسل افزایش معنی داری در مقایسه با تیمار های دیگر داشت (05/0P<). به طور کلی استفاده از 1 درصد آربوسل در جیره به کاهش جمعیت ای کولای درسکوم منتهی شد (05/0P<). از سویی جمع

هدف از انجام این آزمایش مقایسه تأثیر ترکیب روغن های اسانسی، پروبیوتیک و آنتی بیوتیک بر عملکرد رشد، خصوصیات دستگاه گوارش، فراسنجه های بیوشیمیایی خون، ایمنی همورال و کیفیت گوشت در جوجه های گوشتی بود. مجموعاً 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 تیمار، 4 تکرار و 18 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (جیره پایه حاوی ذرت و کنجاله سویا)، 2) جیره شاهد + 150 میلی گرم در کیلوگرم ترکیب روغن های اسانسی، 3) جیره شاهد + 200 میلی گرم در کیلوگرم پروبیوتیک گالیپرو® 4) جیره شاهد + 150 میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک فلاوومایسین بود. جیره های آزمایشی در دوره آغازین (1 تا 10 روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) استفاده شدند. خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی و همچنین در دوره های آغازین، رشد و پایانی اندازه گیری شد. در سن 42 روزگی، خصوصیات دستگاه گوارش، لاشه، وزن اندام های ایمنی، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت اندازه گیری شد. خوراک مصرفی در دوره آغازین در بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت (05/0P>). اما در دوره رشد و کل دوره خوراک مصرفی تیمار آنتی بیوتیک بالاتر از سایر تیمارها بود (01/0>P). در دوره پایانی، تیمارهای حاوی ترکیب روغن های اسانسی و آنتی بیوتیک به طور معنی داری خوراک مصرفی بیشتری نسبت به شاهد داشتند (01/0>P). در دوره آغازین افزایش وزن تیمار حاوی ترکیب روغن های اسانسی و پروبیوتیک مشابه و نسبت به تیمار شاهد بطور معنی داری بالاتر بود. در دوره رشد، تیمار آنتی بیوتیک به طور معنی داری موجب بهبود افزایش وزن بدن نسبت به تیمار شاهد شد (01/0>P). در دوره پایانی، تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش وزن بدن کمتری نسبت به سایر تیمار داشت (01/0>P). شاخص تولید در تیمار حاوی آنتی بیوتیک به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (01/0>P). ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین در تیمار حاوی ترکیب روغن های اسانسی نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک میل به کاهش داشت (06/0=P). ضریب تبدیل خوراک در دوره رشد و پایانی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0P>). همچنین در کل دوره، ضریب تبدیل غذایی در تیمار شاهد به صورت معنی داری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). تیمارهای حاوی پروبیوتیک و آنتی بیوتی

اثر تزریق درون تخم مرغی لتروزل، عصاره های ریشه گزنه و سیر بر تمایز جنسیت و عملکرد رشد جوجه های گوشتی

--

--

-----

----

چکیده: این تحقیق به منظور بررسی اثرات جایگزین نمودن کنجاله سویا با کنجاله پنبه دانه با و بدون استفاده از آنزیم پروتئاز، بر عملکرد، قابلیت هضم مواد مغذی به روش برون تنی، خصوصیات لاشه ، مورفولوژی دستگاه گوارش و پارامترهای خونی در جوجه های گوشتی از سن 1 تا 42 روزگی انجام شد. مجموعا 270 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 با وزن بدن اولیه 7/2 ±86/38 گرم بصورت آزمایش فاکتوریل 3×2 و در قالب طرح کاملا تصادفی و مشتمل بر 6 تیمار، 4 تکرار و 15 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارها شامل: 1- تیمار شاهد (دانه ذرت و کنجاله سویا) و تیمارهای 2، 3، 4، 5 و 6 به ترتیب حاوی 20 و 30 درصد جایگزینی کنجاله پنبه دانه با کنجاله سویا مکمل شده با آنزیم و بدون آنزیم پروتئاز طراحی گردیدند (آنزیم پروتئاز به مقدار صفر و 200 گرم در تن برای همه تیمارها اعمال گردید). به منظور غیر فعال سازی گوسیپول کنجاله پنبه دانه از سولفات آهن در جیره استفاده گردید. جیره های آزمایشی بصورت دوره آغازین (1 تا 10 روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی(25 تا 42 روزگی) در نظر گرفته شد. خوراک مصرفی،تغییرات وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی و دوره ای اندازه گیری شدند. خصوصیات دستگاه گوارش و قابلیت هضم مواد مغذی در سن 27 روزگی اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک در دوره های مختلف و در کل دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0 P> ). وزن اندام های گوارشی و لاشه در سنین 27 روزگی تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفتند. به جز سنگدان و پانکراس که سطح 30 درصد جایگزینی کنجاله پنبه دانه با کنجاله سویا در سن 27 روزگی باعث افزایش وزن متمایل به معنی دار (076/0 P=) آن ها نسبت به شاهد شد و همچنین آنزیم پروتئاز باعث کاهش معنی دار وزن سنگدان و پانکراس شد (05/0 P< ). در ضمن استفاده از جیره شاهد بدون آنزیم سبب افزایش وزن متمایل به معنی دار (075/0 P= ) پانکراس نسبت به جیره 30 درصد جایگزینی با و بدون آنزیم گردید. در بررسی اندام های گوارشی در سن 42 روزگی، سطح 30 درصد جایگزینی افزایش وزن معنی داری را در سنگدان نشان داد و سطح 20 درصد جایگزینی وزن سینه را بطور متمایل به معنی داری افزایش داد و عدم استفاده از آنزیم پروتئاز باعث افزایش متمایل به معنی دار(0588/0P=) طول دئودنوم

هدف از انجام این آزمایش، بررسی اثر دانه کامل یا آسیاب شده گندم و تریتیکاله مکمل شده با آنزیم زایلاناز بر عملکرد تولیدی، صفات کیفی تخم بلدرچین، خصوصیات دستگاه گوارش، قابلیت هضم مواد مغذی و ویسکوزیته محتویات روده باریک در بلدرچین های تخم گذار بود. مجموعا 210 قطعه بلدرچین ژاپنی تخم گذار در قالب طرح کاملا تصادفی بصورت آزمایش فاکتوریل 2+2×2×2 مشتمل بر 10 تیمار،3 تکرار و 7 قطعه بلدرچین در هر تکرار از سن 19 تا 24 هفتگی اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی بشرح ذیل در نظر گرفته شد: 1) تیمار شاهد شامل ذرت-کنجاله سویا بدون آنزیم، 2) تیمار شاهد شامل ذرت- کنجاله سویا با آنزیم، 3) تیمار گندم آسیاب شده بدون آنزیم، 4) تیمار گندم آسیاب شده با آنزیم، 5) تیمار گندم دانه کامل بدون آنزیم، 6) تیمار گندم دانه کامل با آنزیم، 7) تیمارتریتیکاله آسیاب شده بدون آنزیم، 8) تیمار تریتیکاله آسیاب شده با آنزیم، 9) تیمار تریتیکاله دانه کامل بدون آنزیم و 10) تیمار تریتیکاله دانه کامل با آنزیم. کلیه تیمارها حاویصفر و 150 گرم آنزیم زایلاناز در تن بودند.میزان تخم گذاری و وزن تخم بلدرچین بطور روزانه و خوراک مصرفی بصورت هفتگی رکوردبرداریشد. نتایج نشان داد که در کل دوره آزمایش، صفات تولیدی تحت تاثیر نوع غله (گندم یا تریتیکاله) قرار نگرفتند (05/0P>). افزودن دانه کامل به جیره، خوراک مصرفی (0584/0=P) و میزان تخم گذاری را بطور معنی داری (05/0>P) نسبت به دانه آسیاب شده افزایش داد ولی وزن تخم بلدرچین، توده تخم و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند (05/0P>). افزودن آنزیم زایلاناز به جیره، اثر مثبتی را بر صفات فوق نشان نداد (05/0P>). شاخص زرده و رنگ زرده در جیره گندم نسبت به تریتیکاله افزایش معنی دارییافتند (05/0>P). استفاده از دانه کامل در جیره، واحد هاو رابطور معنی داری افزایش داد (05/0>P). وزن نسبی اندام های گوارشی تحت تاثیر نوع غله، شکل خوراک و آنزیم قرار نگرفتند (05/0P>). pHژژنوم در تیمار دانه کامل نسبت به دانه آسیاب شده بالاتر بود (05/0>P). مکمل نمودن جیره با آنزیم زایلاناز، موجب کاهش متمایل به معنی دار pH سنگدان (0822/0 P=) و کاهش معنی دار pH روده کور گردید (05/0>P). افزودن دانه کامل به خوراک، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و قابلیت هضم ماده خشک جیره را افزایش داد (05/0>P). ویسکوزیته محتویات روده باریک

ژوهش حاضر با استفاده از 120 قطعه مرغ تخم گذار سویهی بونز به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کنجاله آفتابگردان )صفر، 45 و 90 درصد جایگزینی با کنجاله سویا( مکمل آنزیمی پروتئاز )( بر قابلیت هضم مواد مغذی و کلسترول موجود در زرده تخم مرغ در 6 تیمار، 5 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار در آزمایشی به صورت فاکتوریل 2 × 3 در قالب طرح کاملاً تصادفی طراحی گردید. نتایج نشان داد جایگزینن کردن کنجاله آفتابگردان با و بدون آنزیم، قابلیت هضم پروتئین را نسبت به تیمار شاهد به طور معنیدار تحت تاثیر قرار نداد ( 05 / 0 < P (. همچنین اثر سطوح متفاوت کنجاله آفتابگردان بر قابلیت هضم ماده خشک کنجاله آفتابگردان معنی دار نبود ) 05 / 0 < P (. اثر سطوح 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان کاهش معنیدار کلسترول زرده را نسبت به تیمار شاهد نشان داد ) 05 / 0 > P (. مکمل نمودن جیره با آنزیم پروتئاز نیز، موجب کاهش معنی دار کلسترول زرده تخم مرغ نسبت به تیمار شاهد گردید ) 05 / 0 > P (. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان میدهند که در مرغهای تخمگذار جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله آفتابگردان در سطوح 45 و 90 درصد، با و بدون آنزیم، میتواند بدون تاثیر گذاشتن بر قابیت هضم پروتئین و ماده خشک، سبب کاهش معنی دار کلسترول زرده تخم مرغ شود.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات جایگزینی کنجاله سویا با سطوح مختلف کنجاله آفتابگردان مکمل شده با آنزیم پروتئاز بر صفات عملکردی، کیفی تخم مرغ، خصوصیات دستگاه گوارش، جمعیت میکروبی سکوم و مورفولوژی روده باریک در مرغ های تخم گذار از سن 78 تا 85 هفتگیانجام شد. مجموعا" 120 قطعه مرغ تخم گذار سویه بونز در 6 تیمار، 5 تکرار و 4قطعه مرغ در هر تکرار بصورت آزمایشفاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا" تصادفیاستفاده شد. تیمار های آزمایشی شامل 3 سطح (صفر، 45 و 90 درصد جایگزینی کنجاله سویا با آفتابگردان؛ به ترتیب صفر، 78/6 و 56/13 درصد) و 2 سطح آنزیم پروتئاز (صفر و 200 گرم در تن) می باشد.مصرف خوراک، وزن تخم مرغ و میزان تخم گذاری اندازه گیری و از داده های فوق توده تخم مرغ و سپس ضریب تبدیل غذایی محاسبه شدند. خصوصیات دستگاه گوارش، جمعیت میکروبی سکوم و مورفولوژی روده باریک در سن 85 هفتگی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که 45 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان، میزان تخم گذاری را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد (05/0P≤). آنزیم، موجب افزایش معنی دار خوراک مصرفی گردید (05/0P<). همچنین، خوراک مصرفی در تیمار 90 درصد کنجاله آفتابگردان با آنزیم، نسبت به سطوح صفر و 90 درصد کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم و 45 درصد با آنزیم افزایش یافت (05/0P<). سطح 45 درصد جایگزینی، موجب کاهش معنی دار شاخص زرده گردید (05/0P<). آنزیم پروتئاز، صفات کیفی تخم مرغ از جمله شاخص شکل، شاخص زرده، واحد هاو و وزن پوسته را بهبود داد (05/0P<). افزایش سطح کنجاله آفتابگردان به 90 درصد در جیره،وزن نسبی سنگدان را نسبت به تیمار شاهد بطور معنی داری افزایش داد (05/0p<). جمعیت میکروبیسکوم شامل باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و اشریشیاکلی تحت تأثیر تیمار های آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). ارتفاع پرز دئودنوم تحت تاثیر آنزیم کاهش معنی دارییافت (05/0P<).ضخامت پرز های دئودنوم در تیمار 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان بدون آنزیم، کاهش یافت (05/0P>). ارتفاع پرز دئودنوم تحت تاثیر آنزیم کاهش یافت (05/0P<). نتایج نهایی آزمایش نشان داد می توان کنجاله آفتابگردان را تا سطح 90 درصد همراه با آنزیم در جیره مرغ-های تخم گذار با کنجاله سویا جایگزین نمود بدون اینکه هیچگونه اثر منفی بر صفات عملکردی داشته باشد. ولی تیمار 90 درصد جایگزینی کنجاله آفتابگردان بدون آ

در این آزمایش، اثرات استفاده از منابع مختلف فیبر نامحلول بر صفات عملکردی، ویژگی های دستگاه گوارش، قابلیت هضم مواد مغذی، فعالیت آنزیم های روده ای، جمعیت میکروبی روده کور و رطوبت بستر در جوجه های گوشتی از سن 1 تا 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. مجموعاً 320 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه راس 308 با وزن بدن اولیه 7/2±82/38 گرم در قالب طرح کاملا تصادفی به 4 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (ذرت- کنجاله سویا) که با استفاده از کاه گندم غنی شده، پوسته آفتابگردان و پوسته سویا هر کدام به مقدار 3 درصد رقیق شدند. جیره های آزمایشی بصورت دوره آغازین (1 تا 10 روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) در نظر گرفته شد. خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی بصورت هفتگی و دوره ای اندازه گیری شدند. خصوصیات دستگاه گوارش بویژه ویژگی های سنگدان و قابلیت هضم مواد مغذی در سن 27 روزگی و وزن اندام های دستگاه گوارش و لاشه، pH قسمت های مختلف دستگاه گوارش، فعالیت آنزیم های روده ای، جمعیت میکروبی روده کور و رطوبت بستر در 42 روزگی اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که 3 درصد کاه گندم غنی شده موجب افزایش متمایل به معنی دار خوراک مصرفی نسبت به تیمار شاهد در دوره آغازین شد (1/0P<) برعکس تفاوت معنی داری را نسبت به پوسته آفتابگردان و پوسته سویا نشان نداد. کاه غنی شده موجب افزایش معنی-دار وزن بدن جوجه ها نسبت به سایر تیمارها در دوره آغازین گردید (05/0P<). هم چنین افزایش وزن بدن (1/0P<) و بهبود ضریب تبدیل غذایی در جوجه های گوشتی تغذیه شده با کاه غنی شده در دوره رشد مشاهده شد (05/0>P) ولی عملکرد جوجه های گوشتی در دوره پایانی و نیز کل دوره آزمایش تحت تاثیر تیمارهای مختلف قرار نگرفت (05/0P>). وزن اندام های گوارشی و لاشه در 27 و 42 روزگی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند بجز طول روده باریک که منابع مختلف فیبر نامحلول در 27 روزگی بطور معنی دار (05/0>P) و تیمار کاه غنی شده آن را در 42 روزگی بطور متمایل به معنی داری آن را افزایش داد (1/0>P). خصوصیات سنگدان از جمله وزن مطلق، نسبی، ماده خشک و pH تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>).pH محتویات دستگاه گوارش تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی در 42 روزگی قرار نگرفت (05/0