اکبر علی وردی

به منظور بررسی اثر پرایم بذر علف هرز جودره (Hordeum spontaneum) با آب دودکاه جو (Hordeum vulgare) برخصوصیات رشد گیاهچه آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا انجام گرفت . فاکتورهای آزمایش شامل غلظت آب دود کاه جو در شش سطح 0، 3، 6، 9، 12 و 15 درصد و مدت زمان پرایم بذر در سه سطح 30،15، 45 دقیقه و یک تیمار شاهد بدون پرایم بود. نتایج آزمایش نشان داد به جز اثر زمان که بر جمع طول ساقه و شاخص ویگورگیاهچه معنی دار نبود، اثرات ساده غلظت آب دود و مدت زمان پرایم و اثر متقابل غلظت × زمان پرایم بر در صد سبز شدن نهایی، میانگین روزانه سبز شدن، جمع طول ریشه، جمع طول اندام هوایی، سطح برگ در گلدان، تعداد برگ در گلدان، وزن خشک برگ ،وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه، شاخص ویگور گیاهچه، ضریب آلومتری علف هرز جودره معنی دار بود. بیش ترین در صد سبز شدن نهایی، میانگین روزانه سبز شدن، جمع طول اندام هوایی، شاخص ویگور گیاهچه و سطح برگ در گلدان به ترتیب به میزان 100 درصد، 11، 56.2 سانتی متر، 189 و 457 سانتیمتر مربع در غلظت صفر درصد آب دود کاه جو (آب مقطر) به مدت 45 دقیقه پرایم بدست آمد و کمترین مقدار صفات مذکور به ترتیب به مقدار صفر، به تیمار غلظت پانزده درصد آب دود کاه جو به مدت 45 دقیقه پرایم تعلق داشت. مجموع مشاهدات و نتایج مقایسه میانگین نشان داد که افزایش غلظت آب دود کاه جو صرف نظر از مدت زمان پرایم به صورت یک ماده شیمیایی باز دارنده عمل میکند.

گیاهان مختلف معمولا به ترکیبات موجود در دود گیاهی، واکنشهای متفاوتی نشان می دهند. با توجه به این که در اکثر پژوهش های گذشته کمتر اثر دود حاصل از مراحل مختلف رشد گیاهان، بر خصوصیات جوانه زنی بذر، مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش به منظور بررسی واکنش جوانه زنی بذر دو علف هرز یولاف وحشی و جودره به آب- دود حاصل از سوختن سه گیاه بومادران،گاو زبان بدل و تلخه بیان در سه مرحله رشد رویشی،گل دهی و رسیدگی، در سال 1397، در دانشکده کشاورزی دانشگاه بو علی سینا، انجام شد. در مجموع شش آزمایش مستقل به صورت فاکتوریل (مراحل رشدی در غلظت آب دود) بر پایه طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. در هر آزمایش، تیمارها شامل غلظت های 2، 4، 6، 8، 17، 25، 33 و 50 درصد آب دود سه گیاه مذکور در سه مرحله رشدی برای بذر یولاف وحشی و غلظت های 8، 17، 25، 33، 50 و 75 درصد آب دود گیاهان یاد شده در سه مرحله رشدی برای بذر جودره و شاهد بدون آب دود (آب مقطر) بود.

به منظور ارزیابی قابلیت رقابت چند ژنوتیپ نخود پائیزه با علف های هرز در کشت انتظاری، آزمایشی با 36 ژنوتیپ نخود به صورت اسپلیت بلوک (کرتهای خردشده نواری) در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 97-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان اجرا گردید. شرایط تداخل و عدم تداخل علف های هرز به عنوان فاکتور افقی و ژنوتیپ ها به عنوان فاکتور عمودی در نظر گرفته شدند. در مزرعه آزمایشی در مجموع 21 گونه علف هرز مشاهده و شناسایی شد. علف های هرز سوزن چوپان، یولاف وحشی، خردل، ناخنک، خروسک، ماشک برگ پهن، ماشک برگ باریک، گالیوم، آجیل مزرعه و گلرنگ وحشی بیشترین فراوانی را در بین علف های هرز داشتند. همبستگی عملکرد دانه و اجزای آن با شاخص های تحمل و روش ترسیمی بای پلات، سه شاخص میانگین حسابی (MP)، میانگین هندسی (GMP)، میانگین هارمونیک (HARM) و شاخص تحمل (STI) را به عنوان شاخص های مناسب جهت تعیین ژنوتیپ های متحمل نخود، تعیین کرد. شاخص های TOL و SSI (شاخص حساسیت به تنش) همبستگی مثبت و معنی داری با عملکرد دانه در شرایط عدم تداخل و همبستگی منفی با عملکرد دانه در شرایط تداخل با علف های هرز نشان دادند. مولفه اول و دوم به ترتیب 5/60 و 32 درصد و درمجموع 5/92 درصد تغییرات بین داده ها را شامل شدند. در این بررسی، ژنوتیپ های FLIP97-503C X94TH8، FLIP07-11C و FLIP03-1C دارای عملکرد دانه بالاتری بودند و ژنوتیپ های FLIP07-33C، FLIP08-14C، FLIP06-59C و FLIP93-93C X89TH258 ازنظر مولفه اول مقادیر پائین را به خود اختصاص دادند و به عنوان حساس ترین ژنوتیپ های مورد مطالعه شناخته شدند. ژنوتیپ FLIP97-503C X94TH8 از لحاظ شاخص تحمل ارقام (AWC) و شاخص رقابت (CI) و ژنوتیپ های FLIP84-79C X80TH176 و FLIP09-297C X04TH149 ازلحاظ STI (شاخص تحمل به تنش) و MP (میانگین بهره وری) بهتر از بقیه ژنوتیپ ها بودند. تجزیه بای پلات بر اساس شاخص های تحمل، تعداد پنج ژنوتیپ FLIP06-17C، FLIP03-26C، FLIP09-297C X04TH149، ARMAN و FLIP86-6C X81TH203 را به عنوان ژنوتیپ های متحمل تعیین نمود که این ژنوتیپ ها به لحاظ پایداری عملکرد در شرایط تداخل و عدم تداخل علف های هرز، عملکرد دانه مطلوبی داشتند. تجزیه خوشه ای بر اساس شاخص های تحمل و عملکرد در شرایط بدون تداخل و تداخل با علف های هرز، ژنوتیپ های مورد بررسی را

بهینه سازی کاربرد علف کش می تواند باعث دستیابی به کنترل مناسب علف های هرز شود. کاهش اندازه قطره های پاشش به هر روش ممکن، منجر به بهبود قابل توجهی در کارآیی علف کش در کنترل علف های هرز با خیس پذیری دشوار از جمله یولاف وحشی زمستانه می شود. همچنین کاربرد حجم های پایین تر پاشش به منظور صرفه جویی در مصرف آب یکی دیگر از مسائل مورد توجه می باشد. این آزمایش در دو بخش ارزیابی میزان نشست پاشش و کارآیی علف کش انجام شد. آزمایش نشست پاشش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کاملاً تصادفی با پنج بلوک (تکرار) اجرا شد؛ فاکتور نوع نازل در شش سطح که عبارتند از 1- نازل بادبزنی استاندارد، 2- نازل بادبزنی ضدبادبردگی، 3- نازل بادبزنی القاء کننده هوا متراکم، 4- نازل بادبزنی استاندارد دوقلو، 5- نازل بادبزنی ضدبادبردگی دوقلو و 6- نازل بادبزنی القاء کننده هوا دوقلو، فاکتور شماره نازل در دو سطح (حجم پاشش 110 و 220 لیتر در هکتار که به ترتیب با استفاده از رنگ نازل های زرد (02) و قرمز (04) تنظیم شد) و غلظت های مختلف علف کش کلودینافوپ پروپارژیل شامل شش غلظت صفر، 8، 16، 32، 48 و 64 گرم ماده موثره در هکتار به عنوان بلوک در نظر گرفته شد. بخش بررسی کارآیی علف کش به صورت واکنش به مقدار علف کش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل (6×6×2: نوع نازل× مقدار کلودینافوپ پروپارژیل× اندازه نازل، به ترتیب) در چهار تکرار بر روی یولاف وحشی زمستانه اجرا گردید. با توجه به نتایج آزمایش بخش اول بیشترین درصد پوشش کاغذهای حساس به رطوبت توسط نازل بادبزنی استاندارد دوقلو 04 حاصل شد که قطراتی ریز ایجاد می کند. با افزایش حجم پاشش درصد پوشش کاغذهای حساس افزایش یافت. با توجه به نتایج آزمایش دومبهترینوبدترینکاراییعلف کشکلودینافوپ پروپارژیلدرکنترلعلف هرزیولافوحشیزمستانهوقتیمشاهدهشدکه به ترتیب از نازل بادبزنی استاندارد دوقلو 04 و نازل بادبزنی استاندارد 02 با کیفیت قطرک سازی ریز (با قطر قطرات بین 106 تا 235 میکرون) برای پاشش علف کش استفاده شد که مقدار کلودینافوپ پروپارژیل مورد نیاز برای کاهش 50 درصد وزن خشک یولاف وحشی زمستانه توسط آنها به ترتیب 05/7 و 80/25 گرم ماده موثره در هکتار بود. نتایج آزمایش کارآیی علف کش نشان داد که با افزایش اندازه قطرات ایجاد شده به وسیله نازل ها (کیفیت قطرک سازی)، مقدار مور

به منظور بررسی تاثیر زمان مصرف سه علف کش پاراکوات، اکسی فلورفن و گلوفوسینت آمونیوم در کنترل علف های هرز، در دو منطقه همدان و کرمانشاه، به طور جداگانه آزمایشی به صورت فاکتوریل سه عاملی ( 3 × 2 × 2 ) بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار انجام گرفت. عامل اول شامل نوع علف کش (پاراکوات، گلوفوسینات آمونیوم و اکسی فلورفن)، عامل دوم شامل زمان کاربرد (صبح و غروب) و عامل سوم شامل مقدار علف کش (50 و 100 درصد مقدار توصیه شده از هر یک از علف کش ها) صورت گرفت. در هر بلوک، دو کرت به عنوان شاهد بدون سمپاشی در نظر گرفته شد که داده های مربوط به آن در تجزیه وتحلیل داده ها وارد نشد. علف کش پاراکوات با نام تجاری گراماکسون با فرمولاسیون 20% مایع قابل حل در آب با مقدار مصرف 5/1 و3 لیتر ماده موثره در هکتار، علف کش گلوفوسینات آمونیوم با نام تجاری بستا با فرمولاسیون 20% مایع قابل حل در آب با مقدار مصرف 5/2 و 5 لیتر ماده موثره در هکتار و علف کش اکسی فلورفن با نام تجاری گل با فرمولاسیون 24% مایع امولسیون شونده به میزان مصرف 1 و 2 لیتر ماده موثره در هکتار به کار برده شد.

به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف آب دود گیاهان تاج خروس (Amaranthus retroflexus)، سلمه تره (Chenopodium album) و تلخه بیان (Sophora pachycarpa) بر خصوصیات جوانه زنی بذر علف های هرز تاج خروس و قدومه (Alyssum hirsutum) شش آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه بیولوژی علف های هرز دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، انجام شد. در هر آزمایش، تیمارها شامل غلظت های 0، 8، 16، 25، 50 و 75 درصد آب دود سلمه تره، تاج خروس و تلخه بیان برای بذر تاج خروس و غلظت های 0، 5/12، 25، 5/37، 50، 5/62، 75 و 100 درصد آب دود سلمه تره، تاج خروس و تلخه بیان برای بذر قدومه بود. نتایج آزمایش نشان داد که اثر آب دود تاج خروس، سلمه تره و تلخه بیان بر خصوصیات جوانه زنی بذر هر دو علف هرز تاج خروس و قدومه، معنی دار بود. واکنش خصوصیات جوانه زنی بذر تاج خروس به آب دود گیاهان مورد بررسی، تقریبا مشابه بود، به این صورت که با افزایش غلظت آب دود گیاهان، شاخص هایی مانند درصد نهایی جوانه زنی، شاخص جوانه زنی، شاخص تیمسون و شاخص بنیه طولی و وزنی گیاهچه، کاهش یافتند. آب دود گیاهان تا غلظت 16 درصد بر میانگین روزانه درصد جوانه زنی، بی اثر بود و بعد از آن، شاخص مزبور را کاهش داد. شاخص هایی مانند میانگین زمان جوانه زنی، ضریب سرعت جوانه زنی و ضریب آلومتری در غلظت-های پایین، روند افزایشی و در غلظت های بالا، روند کاهشی نشان دادند. واکنش خصوصیات جوانه زنی بذر قدومه نیز به آب دود گیاهان مورد بررسی تقریبا مشابه بود، به این صورت که با افزایش غلظت آب دود گیاهان، میانگین زمان جوانه زنی، افزایش یافت ولی شاخص هایی مانند شاخص جوانه-زنی، ضریب سرعت جوانه زنی، شاخص تیمسون و شاخص بنیه طولی گیاهچه، کاهش یافتند. آب دود گیاهان در غلظت های پایین، بر درصد نهایی جوانه زنی و شاخص بنیه وزنی گیاهچه، بی تاثیر بود و میانگین روزانه درصد جوانه زنی و ضریب آلومتری را افزایش داد و در غلظت های بالا باعث کاهش شاخص های مذکور شد.

به منظور بهینه سازی علف کش ایماز تاپیر در کنترل علف های هرز یونجه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آموزشی پژوهشی دانشکده کشاورزی واقع در دستجرد و در سه چین یک مزرعه یونجه چهار ساله اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل علف کش ایمازتاپیر در دو سطح 50% و 100%مقدار توصیه شده و مویان در پنج سطح بابدون مویان، پی سی گیت، دی اکتیل، رست و ایمازین بود. بر اساس نتایج آزمایش وقتی که این مواد افزودنی به علف کش اضافه شد، بهبود معنی داری در کارایی آن مشاهده شد. در بین مواد افزودنی مورد بررسی، تیماری که باعث کاهش وزن خشک علف های هرز کل در مرزعه شد مویان ایمازین 50% که معادل 07/21 گرم در متر مربع کاهش وزن نسبت به شاهد که معادل 40/192 گرم در متر مربع داشت و همچنین عملکرد نهایی در سه چین نیز با مویان ایمازین100% باعث افزایش عملکرد کل نسبت به شاهد معادل 20/115 درصد بود. لازم به ذکر است استفاده از مویان های دیگر به ترتیب دی اکتیل، پی سی گیت ورست نیز باعث کاهش وزن خشک علف های هرز شدند اما ایمازین کاهش وزن خشک بیشتری را نشان داد و توانست علف های هرز را بهتر کنترل کند و وزن خشک نسبی یونجه نیز افزایش یابد.

به منظور بررسی تاثیر علف کش ایمازتاپیر به همراه محلول پاشی کودهای آهن و روی بر عملکرد دانه، علوفه و کنترل علف های هرز یونجه، آزمایشی بر روی یونجه سه ساله، رقم همدانی، در سال زراعی 1395 در همدان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. کرت های اصلی شامل شاهد (بدون کاربرد علف کش و کود)، کود ریز مغذی آهن، کود ریز مغذی روی، علف کش ایمازتاپیر، علف کش ایمازتاپیر + کود آهن و علف-کش ایمازتاپیر + کود روی بودند. کرت های فرعی شامل سه چین (برداشت علوفه) بود. عملکرد بذری روی نیمی از کرت ها که بعد از چین اول برداشت نشدند، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که علف کش ایمازتاپیر 15 و 30 روز پس از سمپاشی توانست تراکم علف هرز را به ترتیب 59 و 90 درصد کاهش دهد. مصرف انفرادی کودهای آهن یا روی بدون علف کش، نسبت به شاهد تغییری در تراکم و وزن خشک علف های هرز ایجاد نکردند. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ، وزن برگ، وزن ساقه و وزن خشک کل به طور معنی داری تحت تاثیر برهمکنش تیمارها و زمان برداشت (چین) قرار گرفت. بیشترین وزن خشک کل یونجه از مصرف توام ایمازتاپیر + آهن در چین دوم بدست آمد که نسبت به تیمار شاهد 56/32 درصد افزایش داشت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مصرف توام کودهای ریزمغذی و علف کش ایمازتاپیر، اثر هم افزایی بر عملکرد علوفه یونجه داشته است و مصرف توام علف کش و کودها، نسبت به کاربرد انفرادی آن ها، وزن خشک بیشتری تولید نمود. وزن هزار دانه، عملکرد اقتصادی (دانه) و عملکرد بیولوژیکی (کل) و شاخص برداشت یونجه نیز به طور معنی داری تحت تاثیر محلول پاشی ایمازتاپیر و کودهای آهن و روی قرار گرفتند. کاربرد ایمازتاپیر، آهن و روی هر یک به تنهایی وزن هزار دانه یونجه را نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 34/11، 56/7 و 11/9 درصد افزایش دادند. بیشترین عملکرد دانه از مصرف توام ایمازتاپیر با روی و ایمازتاپیر با آهن تولید شد که نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 29 و 5/27 درصد افزایش داشتند. مصرف توام ایمازتاپیر با آهن یا روی نسبت به تیمار شاهد عملکرد بیولوژیک یونجه را نیز 14/16 و 25/16 درصد به ترتیب افزایش دادند. مصرف انفرادی آهن یا روی نیز زیست توده یونجه را نسبت به تیمار شاهد افزایش دادند، اما نسبت به کاربرد ایمازتاپیر تاثیر کمتری در افزایش عملکرد بیولوژیک داشتند. شاخص

به منظور بررسی امکان کاربرد چند نوع علف کش در دو مرحله رشدی 4 و 10 برگی گشنیز، دو آزمایش در سال 1395 بصورت گلدانی در فضای آزاد در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا در قالب طرح کاملاً تصادفی و در 6 تکرار اجرا گردید. تیمار آزمایشی شامل: علف کش های ستوکسیدیم، کلودینافوپ پروپارژیل، هالوکسی فوپ آر متیل استر، فن مدیفام+دس-مدیفام+اتوفومیست، اکسی فلوروفن، ایمازتاپیر، نیکوسولفورون، تری بنورون متیل، بنتازون، پیریدیت و یک تیمار شاهد بدون علف کش بود. بعد از سم پاشی تا زمان مناسب، جهت تاثیر علف کش های سیستمیک (بعد از گذشت 3 هفته)، صفت وزن تر بوته برای علف کش های تماسی (اکسی فلوروفن، بنتازون و پیریدیت)، صفت وزن خشک در بوته برای علف کش های سیستمیک (ستوکسیدیم، کلودینافوپ پروپارژیل، هالوکسی فوپ آر متیل استر، فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومیست، ایمازتاپیر، نیکوسولفورون و تری بنورون متیل)، صفت سطح برگ در بوته برای تیمار هایی که از پاشش علف کش زنده مانده بودند (ستوکسیدیم، کلودینافوپ پروپارژیل، هالوکسی فوپ آر متیل استر، فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومیست و نیکوسولفورون) و صفت ارتفاع بوته برای همه ی تیمارها و شاهد اندازگیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر نوع علف کش در هر دو مرحله مصرف بر صفات مورد مطالعه (وزن تر، وزن خشک، سطح برگ و ارتفاع) گشنیز بسیار معنی دار شد. گشنیز توانست در هر دو مرحله نسبت به علف کش های ستوکسیدیم، کلودینافوپ پروپارژیل و فن مدیفام+دس مدیفام+اتوفومیست مقاومت کند. بنابراین صفات مورد بررسی پس از مصرف علف کش های مذکور با شاهد تفاوت معنی دار نشان ندادند. اما سایر علف کش ها صفات مورد مطالعه را در هر دو مرحله نسبت به شاهد به طور معنی دار کاهش دادند. طی این پژوهش مشخص شد که علف کش های قابل توصیه برای مزارع گشنیز به شرط تجزیه علف کش در گیاه، شامل علف کش های ستوکسیدیم، کلودینافوپ پروپارژیل و فن مدیفام+دس-مدیفام+اتوفومیست هستند که در هر دو مرحله 4 و 10 برگی قابل استفاده می باشند.

به منظور مطالعه تاثیر مواد افزودنی بر کارایی علف کش های گلیفوسیت و تری بنورون متیل در کنترل علف هرز تاتوره (Datura stramonium L.) دو آزمایش در در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد. در آزمایش اول فاکتور اول مقدار علف کش گلایفوسیت شامل مقادیر صفر، 1 (مقدار توصیه شده)، 5/0، 25/0 ، 125/0 و 0625/0 لیتر در هکتار و فاکتور دوم ماده افزودنی شامل غلظت های صفر (عدم کاربرد ماده افزودنی)، 5/0 و 1 درصد حجمی از صمغ کندر (Boswellia sacra.) و 0.25 و 0.5 درصد حجمی از مویان هیدرومکس بود. در آزمایش دوم فاکتور مقدار علف کش تری بنورون متیل شامل مقادیر صفر، 15 (مقدار توصیه شده)، 5/7، 75/3، 87/1 و 93/0 گرم در هکتار و فاکتور ماده افزودنی شامل غلظت های صفر (عدم کاربرد ماده افزودنی)، 5/0 و 1 درصد حجمی از صمغ کندر و 0.25 و 0.5 درصد حجمی از مویان هیدرومکس در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج آزمایش، وقتی که این مواد افزودنی به علف کش ها اضافه شد، بهبود معنی داری در کارایی آن ها مشاهده شد. در بین مواد افزودنی مورد بررسی، بهترین نتیجه با کاربرد صمغ کندر (1 درصد) به همراه گلیفوسیت برای کاهش وزن خشک و تر تاتوره حاصل گردید. از سوی دیگر استفاده از صمغ کندر و هیدرومکس به ترتیب در غلظت های 1 و 5/0 درصد به همراه علف کش تری بنورون متیل وزن خشک علف هرز تاتوره را کاهش داد. لازم به ذکر است استفاده از مویان های کندر (1 درصد) و هیدرومکس (بخصوص در سطوح 25/0 و 5/0 درصد) ED50، ED90 و ED10 را افزایش و شاخص پتانسیل نسبی علف کش های گلیفوسیت و تری بنورون متیل را افزایش داد. به طور کلی این تحقیق ثابت کرد که مواد طبیعی از جمله صمغ کندور دارای استعداد قابل توجهی در بهبود کارایی علف کش های گلیفوسیت و تری بنورون متیل بوده داشته و می توان از آن به عنوان ماده افزودنی استفاده نمود.

به منظور بررسی اثر همزمان (توÍم) کودهای ریز مغذی با علف کش نیکوسولفورون بر کنترل علف های هرز و عملکرد ذرت، پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1394 در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان، اجرا شد. عامل های آزمایش عبارت بودند از عامل کود در پنج سطح (سولفات آهن، روی، مس، منگنز و عدم مصرف کود به عنوان شاهد) و عامل کنترل علف های هرز در سه سطح (کنترل شیمیایی، کنترل کامل دستی و عدم کنترل علف های هرز). نتایج نشان دادند که عملکرد دانه ذرت در تیمارهای اختلاط کود آهن و روی با علف کش نسبت به شاهد علف کش بدون کود، به شکل معنی داری در سطح یک درصد و به ترتیب به میزان 4/28 و 5/22 درصد افزایش یافت. بیشترین تجمع ماده خشک کل، بیشترین شاخص سطح برگ و بیشترین سرعت رشد ذرت در تیمار ترکیبی علف کش با سولفات آهن و روی حاصل شد. تراکم و وزن خشک کل علف های هرز در تیمارهای کنترل شیمیایی و دستی نسبت به شاهد (عدم کنترل علف های هرز)، بیش از 80 درصد کاهش یافت. در تیمار کاربرد ترکیبی علف کش با کودها در مقایسه با تیمار علف کش بدون کود، وزن خشک کل علف های هرز به طور متوسط، 19 درصد افزایش نشان داد. بیشترین مقدار افزایش در وزن خشک کل علف های هرز با 9/22 درصد مربوط به اختلاط علف کش با کود سولفات مس بود. در مجموع کاربرد توÍم علف کش نیکوسولفورون با کودهای مورد بررسی، علی رقم تاثیر مثبت روی علف های هرز، هیچ گونه اختلالی در اثر مثبت کودها به ویژه سولفات آهن و روی بر تولید ذرت نداشت و مصرف توÍم کودها با علف کش در ذرت، قابل توصیه است.