Aliverdi Akbar

به منظور بررسي اثر پرايم بذر علف هرز جودره (Hordeum spontaneum) با آب دودكاه جو (Hordeum vulgare) برخصوصيات رشد گياهچه آزمايشي بصورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملا تصادفي با سه تكرار در گلخانه دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا انجام گرفت . فاكتورهاي آزمايش شامل غلظت آب دود كاه جو در شش سطح 0، 3، 6، 9، 12 و 15 درصد و مدت زمان پرايم بذر در سه سطح 30،15، 45 دقيقه و يك تيمار شاهد بدون پرايم بود. نتايج آزمايش نشان داد به جز اثر زمان كه بر جمع طول ساقه و شاخص ويگورگياهچه معني دار نبود، اثرات ساده غلظت آب دود و مدت زمان پرايم و اثر متقابل غلظت × زمان پرايم بر در صد سبز شدن نهايي، ميانگين روزانه سبز شدن، جمع طول ريشه، جمع طول اندام هوايي، سطح برگ در گلدان، تعداد برگ در گلدان، وزن خشك برگ ،وزن خشك ساقه، وزن خشك ريشه، شاخص ويگور گياهچه، ضريب آلومتري علف هرز جودره معني دار بود. بيش ترين در صد سبز شدن نهايي، ميانگين روزانه سبز شدن، جمع طول اندام هوايي، شاخص ويگور گياهچه و سطح برگ در گلدان به ترتيب به ميزان 100 درصد، 11، 56.2 سانتي متر، 189 و 457 سانتيمتر مربع در غلظت صفر درصد آب دود كاه جو (آب مقطر) به مدت 45 دقيقه پرايم بدست آمد و كمترين مقدار صفات مذكور به ترتيب به مقدار صفر، به تيمار غلظت پانزده درصد آب دود كاه جو به مدت 45 دقيقه پرايم تعلق داشت. مجموع مشاهدات و نتايج مقايسه ميانگين نشان داد كه افزايش غلظت آب دود كاه جو صرف نظر از مدت زمان پرايم به صورت يك ماده شيميايي باز دارنده عمل ميكند.

گياهان مختلف معمولا به تركيبات موجود در دود گياهي، واكنشهاي متفاوتي نشان مي دهند. با توجه به اين كه در اكثر پژوهش هاي گذشته كمتر اثر دود حاصل از مراحل مختلف رشد گياهان، بر خصوصيات جوانه زني بذر، مورد بررسي قرار گرفته است. اين پژوهش به منظور بررسي واكنش جوانه زني بذر دو علف هرز يولاف وحشي و جودره به آب- دود حاصل از سوختن سه گياه بومادران،گاو زبان بدل و تلخه بيان در سه مرحله رشد رويشي،گل دهي و رسيدگي، در سال 1397، در دانشكده كشاورزي دانشگاه بو علي سينا، انجام شد. در مجموع شش آزمايش مستقل به صورت فاكتوريل (مراحل رشدي در غلظت آب دود) بر پايه طرح كاملا تصادفي و در چهار تكرار انجام شد. در هر آزمايش، تيمارها شامل غلظت هاي 2، 4، 6، 8، 17، 25، 33 و 50 درصد آب دود سه گياه مذكور در سه مرحله رشدي براي بذر يولاف وحشي و غلظت هاي 8، 17، 25، 33، 50 و 75 درصد آب دود گياهان ياد شده در سه مرحله رشدي براي بذر جودره و شاهد بدون آب دود (آب مقطر) بود.

به منظور ارزيابي قابليت رقابت چند ژنوتيپ نخود پائيزه با علف هاي هرز در كشت انتظاري، آزمايشي با 36 ژنوتيپ نخود به صورت اسپليت بلوك (كرتهاي خردشده نواري) در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 97-1396 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه لرستان اجرا گرديد. شرايط تداخل و عدم تداخل علف هاي هرز به عنوان فاكتور افقي و ژنوتيپ ها به عنوان فاكتور عمودي در نظر گرفته شدند. در مزرعه آزمايشي در مجموع 21 گونه علف هرز مشاهده و شناسايي شد. علف هاي هرز سوزن چوپان، يولاف وحشي، خردل، ناخنك، خروسك، ماشك برگ پهن، ماشك برگ باريك، گاليوم، آجيل مزرعه و گلرنگ وحشي بيشترين فراواني را در بين علف هاي هرز داشتند. همبستگي عملكرد دانه و اجزاي آن با شاخص هاي تحمل و روش ترسيمي باي پلات، سه شاخص ميانگين حسابي (MP)، ميانگين هندسي (GMP)، ميانگين هارمونيك (HARM) و شاخص تحمل (STI) را به عنوان شاخص هاي مناسب جهت تعيين ژنوتيپ هاي متحمل نخود، تعيين كرد. شاخص هاي TOL و SSI (شاخص حساسيت به تنش) همبستگي مثبت و معني داري با عملكرد دانه در شرايط عدم تداخل و همبستگي منفي با عملكرد دانه در شرايط تداخل با علف هاي هرز نشان دادند. مؤلفه اول و دوم به ترتيب 5/60 و 32 درصد و درمجموع 5/92 درصد تغييرات بين داده ها را شامل شدند. در اين بررسي، ژنوتيپ هاي FLIP97-503C X94TH8، FLIP07-11C و FLIP03-1C داراي عملكرد دانه بالاتري بودند و ژنوتيپ هاي FLIP07-33C، FLIP08-14C، FLIP06-59C و FLIP93-93C X89TH258 ازنظر مؤلفه اول مقادير پائين را به خود اختصاص دادند و به عنوان حساس ترين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه شناخته شدند. ژنوتيپ FLIP97-503C X94TH8 از لحاظ شاخص تحمل ارقام (AWC) و شاخص رقابت (CI) و ژنوتيپ هاي FLIP84-79C X80TH176 و FLIP09-297C X04TH149 ازلحاظ STI (شاخص تحمل به تنش) و MP (ميانگين بهره وري) بهتر از بقيه ژنوتيپ ها بودند. تجزيه باي پلات بر اساس شاخص هاي تحمل، تعداد پنج ژنوتيپ FLIP06-17C، FLIP03-26C، FLIP09-297C X04TH149، ARMAN و FLIP86-6C X81TH203 را به عنوان ژنوتيپ هاي متحمل تعيين نمود كه اين ژنوتيپ ها به لحاظ پايداري عملكرد در شرايط تداخل و عدم تداخل علف هاي هرز، عملكرد دانه مطلوبي داشتند. تجزيه خوشه اي بر اساس شاخص هاي تحمل و عملكرد در شرايط بدون تداخل و تداخل با علف هاي هرز، ژنوتيپ هاي مورد بررسي را

بهينه سازي كاربرد علف كش مي تواند باعث دستيابي به كنترل مناسب علف هاي هرز شود. كاهش اندازه قطره هاي پاشش به هر روش ممكن، منجر به بهبود قابل توجهي در كارآيي علف كش در كنترل علف هاي هرز با خيس پذيري دشوار از جمله يولاف وحشي زمستانه مي شود. همچنين كاربرد حجم هاي پايين تر پاشش به منظور صرفه جويي در مصرف آب يكي ديگر از مسائل مورد توجه مي باشد. اين آزمايش در دو بخش ارزيابي ميزان نشست پاشش و كارآيي علف كش انجام شد. آزمايش نشست پاشش به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كاملاً تصادفي با پنج بلوك (تكرار) اجرا شد؛ فاكتور نوع نازل در شش سطح كه عبارتند از 1- نازل بادبزني استاندارد، 2- نازل بادبزني ضدبادبردگي، 3- نازل بادبزني القاء كننده هوا متراكم، 4- نازل بادبزني استاندارد دوقلو، 5- نازل بادبزني ضدبادبردگي دوقلو و 6- نازل بادبزني القاء كننده هوا دوقلو، فاكتور شماره نازل در دو سطح (حجم پاشش 110 و 220 ليتر در هكتار كه به ترتيب با استفاده از رنگ نازل هاي زرد (02) و قرمز (04) تنظيم شد) و غلظت هاي مختلف علف كش كلودينافوپ پروپارژيل شامل شش غلظت صفر، 8، 16، 32، 48 و 64 گرم ماده موثره در هكتار به عنوان بلوك در نظر گرفته شد. بخش بررسي كارآيي علف كش به صورت واكنش به مقدار علف كش در قالب طرح كاملاً تصادفي به صورت فاكتوريل (6×6×2: نوع نازل× مقدار كلودينافوپ پروپارژيل× اندازه نازل، به ترتيب) در چهار تكرار بر روي يولاف وحشي زمستانه اجرا گرديد. با توجه به نتايج آزمايش بخش اول بيشترين درصد پوشش كاغذهاي حساس به رطوبت توسط نازل بادبزني استاندارد دوقلو 04 حاصل شد كه قطراتي ريز ايجاد مي كند. با افزايش حجم پاشش درصد پوشش كاغذهاي حساس افزايش يافت. با توجه به نتايج آزمايش دومبهترينوبدترينكاراييعلف كشكلودينافوپ پروپارژيلدركنترلعلف هرزيولافوحشيزمستانهوقتيمشاهدهشدكه به ترتيب از نازل بادبزني استاندارد دوقلو 04 و نازل بادبزني استاندارد 02 با كيفيت قطرك سازي ريز (با قطر قطرات بين 106 تا 235 ميكرون) براي پاشش علف كش استفاده شد كه مقدار كلودينافوپ پروپارژيل مورد نياز براي كاهش 50 درصد وزن خشك يولاف وحشي زمستانه توسط آنها به ترتيب 05/7 و 80/25 گرم ماده موثره در هكتار بود. نتايج آزمايش كارآيي علف كش نشان داد كه با افزايش اندازه قطرات ايجاد شده به وسيله نازل ها (كيفيت قطرك سازي)، مقدار مور

به منظور بررسي تاثير زمان مصرف سه علف كش پاراكوات، اكسي فلورفن و گلوفوسينت آمونيوم در كنترل علف هاي هرز، در دو منطقه همدان و كرمانشاه، به طور جداگانه آزمايشي به صورت فاكتوريل سه عاملي ( 3 × 2 × 2 ) بر پايه طرح بلوك كامل تصادفي با 12 تيمار و 3 تكرار انجام گرفت. عامل اول شامل نوع علف كش (پاراكوات، گلوفوسينات آمونيوم و اكسي فلورفن)، عامل دوم شامل زمان كاربرد (صبح و غروب) و عامل سوم شامل مقدار علف كش (50 و 100 درصد مقدار توصيه شده از هر يك از علف كش ها) صورت گرفت. در هر بلوك، دو كرت به عنوان شاهد بدون سمپاشي در نظر گرفته شد كه داده هاي مربوط به آن در تجزيه وتحليل داده ها وارد نشد. علف كش پاراكوات با نام تجاري گراماكسون با فرمولاسيون 20% مايع قابل حل در آب با مقدار مصرف 5/1 و3 ليتر ماده موثره در هكتار، علف كش گلوفوسينات آمونيوم با نام تجاري بستا با فرمولاسيون 20% مايع قابل حل در آب با مقدار مصرف 5/2 و 5 ليتر ماده موثره در هكتار و علف كش اكسي فلورفن با نام تجاري گل با فرمولاسيون 24% مايع امولسيون شونده به ميزان مصرف 1 و 2 ليتر ماده موثره در هكتار به كار برده شد.

به منظور بررسي اثر غلظت هاي مختلف آب دود گياهان تاج خروس (Amaranthus retroflexus)، سلمه تره (Chenopodium album) و تلخه بيان (Sophora pachycarpa) بر خصوصيات جوانه زني بذر علف هاي هرز تاج خروس و قدومه (Alyssum hirsutum) شش آزمايش جداگانه در قالب طرح كاملا تصادفي با چهار تكرار در آزمايشگاه بيولوژي علف هاي هرز دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا، انجام شد. در هر آزمايش، تيمارها شامل غلظت هاي 0، 8، 16، 25، 50 و 75 درصد آب دود سلمه تره، تاج خروس و تلخه بيان براي بذر تاج خروس و غلظت هاي 0، 5/12، 25، 5/37، 50، 5/62، 75 و 100 درصد آب دود سلمه تره، تاج خروس و تلخه بيان براي بذر قدومه بود. نتايج آزمايش نشان داد كه اثر آب دود تاج خروس، سلمه تره و تلخه بيان بر خصوصيات جوانه زني بذر هر دو علف هرز تاج خروس و قدومه، معني دار بود. واكنش خصوصيات جوانه زني بذر تاج خروس به آب دود گياهان مورد بررسي، تقريبا مشابه بود، به اين صورت كه با افزايش غلظت آب دود گياهان، شاخص هايي مانند درصد نهايي جوانه زني، شاخص جوانه زني، شاخص تيمسون و شاخص بنيه طولي و وزني گياهچه، كاهش يافتند. آب دود گياهان تا غلظت 16 درصد بر ميانگين روزانه درصد جوانه زني، بي اثر بود و بعد از آن، شاخص مزبور را كاهش داد. شاخص هايي مانند ميانگين زمان جوانه زني، ضريب سرعت جوانه زني و ضريب آلومتري در غلظت-هاي پايين، روند افزايشي و در غلظت هاي بالا، روند كاهشي نشان دادند. واكنش خصوصيات جوانه زني بذر قدومه نيز به آب دود گياهان مورد بررسي تقريبا مشابه بود، به اين صورت كه با افزايش غلظت آب دود گياهان، ميانگين زمان جوانه زني، افزايش يافت ولي شاخص هايي مانند شاخص جوانه-زني، ضريب سرعت جوانه زني، شاخص تيمسون و شاخص بنيه طولي گياهچه، كاهش يافتند. آب دود گياهان در غلظت هاي پايين، بر درصد نهايي جوانه زني و شاخص بنيه وزني گياهچه، بي تاثير بود و ميانگين روزانه درصد جوانه زني و ضريب آلومتري را افزايش داد و در غلظت هاي بالا باعث كاهش شاخص هاي مذكور شد.

به منظور بهينه سازي علف كش ايماز تاپير در كنترل علف هاي هرز يونجه آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه آموزشي پژوهشي دانشكده كشاورزي واقع در دستجرد و در سه چين يك مزرعه يونجه چهار ساله اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل علف كش ايمازتاپير در دو سطح 50% و 100%مقدار توصيه شده و مويان در پنج سطح بابدون مويان، پي سي گيت، دي اكتيل، رست و ايمازين بود. بر اساس نتايج آزمايش وقتي كه اين مواد افزودني به علف كش اضافه شد، بهبود معني داري در كارايي آن مشاهده شد. در بين مواد افزودني مورد بررسي، تيماري كه باعث كاهش وزن خشك علف هاي هرز كل در مرزعه شد مويان ايمازين 50% كه معادل 07/21 گرم در متر مربع كاهش وزن نسبت به شاهد كه معادل 40/192 گرم در متر مربع داشت و همچنين عملكرد نهايي در سه چين نيز با مويان ايمازين100% باعث افزايش عملكرد كل نسبت به شاهد معادل 20/115 درصد بود. لازم به ذكر است استفاده از مويان هاي ديگر به ترتيب دي اكتيل، پي سي گيت ورست نيز باعث كاهش وزن خشك علف هاي هرز شدند اما ايمازين كاهش وزن خشك بيشتري را نشان داد و توانست علف هاي هرز را بهتر كنترل كند و وزن خشك نسبي يونجه نيز افزايش يابد.

به منظور بررسي تأثير علف كش ايمازتاپير به همراه محلول پاشي كودهاي آهن و روي بر عملكرد دانه، علوفه و كنترل علف هاي هرز يونجه، آزمايشي بر روي يونجه سه ساله، رقم همداني، در سال زراعي 1395 در همدان انجام شد. آزمايش به صورت كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام گرديد. كرت هاي اصلي شامل شاهد (بدون كاربرد علف كش و كود)، كود ريز مغذي آهن، كود ريز مغذي روي، علف كش ايمازتاپير، علف كش ايمازتاپير + كود آهن و علف-كش ايمازتاپير + كود روي بودند. كرت هاي فرعي شامل سه چين (برداشت علوفه) بود. عملكرد بذري روي نيمي از كرت ها كه بعد از چين اول برداشت نشدند، ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه علف كش ايمازتاپير 15 و 30 روز پس از سمپاشي توانست تراكم علف هرز را به ترتيب 59 و 90 درصد كاهش دهد. مصرف انفرادي كودهاي آهن يا روي بدون علف كش، نسبت به شاهد تغييري در تراكم و وزن خشك علف هاي هرز ايجاد نكردند. نتايج نشان داد كه شاخص سطح برگ، وزن برگ، وزن ساقه و وزن خشك كل به طور معني داري تحت تأثير برهمكنش تيمارها و زمان برداشت (چين) قرار گرفت. بيشترين وزن خشك كل يونجه از مصرف توأم ايمازتاپير + آهن در چين دوم بدست آمد كه نسبت به تيمار شاهد 56/32 درصد افزايش داشت. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه مصرف توأم كودهاي ريزمغذي و علف كش ايمازتاپير، اثر هم افزايي بر عملكرد علوفه يونجه داشته است و مصرف توأم علف كش و كودها، نسبت به كاربرد انفرادي آن ها، وزن خشك بيشتري توليد نمود. وزن هزار دانه، عملكرد اقتصادي (دانه) و عملكرد بيولوژيكي (كل) و شاخص برداشت يونجه نيز به طور معني داري تحت تأثير محلول پاشي ايمازتاپير و كودهاي آهن و روي قرار گرفتند. كاربرد ايمازتاپير، آهن و روي هر يك به تنهايي وزن هزار دانه يونجه را نسبت به تيمار شاهد به ترتيب 34/11، 56/7 و 11/9 درصد افزايش دادند. بيشترين عملكرد دانه از مصرف توأم ايمازتاپير با روي و ايمازتاپير با آهن توليد شد كه نسبت به تيمار شاهد به ترتيب 29 و 5/27 درصد افزايش داشتند. مصرف توأم ايمازتاپير با آهن يا روي نسبت به تيمار شاهد عملكرد بيولوژيك يونجه را نيز 14/16 و 25/16 درصد به ترتيب افزايش دادند. مصرف انفرادي آهن يا روي نيز زيست توده يونجه را نسبت به تيمار شاهد افزايش دادند، اما نسبت به كاربرد ايمازتاپير تأثير كمتري در افزايش عملكرد بيولوژيك داشتند. شاخص

به منظور بررسي امكان كاربرد چند نوع علف كش در دو مرحله رشدي 4 و 10 برگي گشنيز، دو آزمايش در سال 1395 بصورت گلداني در فضاي آزاد در دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا در قالب طرح كاملاً تصادفي و در 6 تكرار اجرا گرديد. تيمار آزمايشي شامل: علف كش هاي ستوكسيديم، كلودينافوپ پروپارژيل، هالوكسي فوپ آر متيل استر، فن مديفام+دس-مديفام+اتوفوميست، اكسي فلوروفن، ايمازتاپير، نيكوسولفورون، تري بنورون متيل، بنتازون، پيريديت و يك تيمار شاهد بدون علف كش بود. بعد از سم پاشي تا زمان مناسب، جهت تاثير علف كش هاي سيستميك (بعد از گذشت 3 هفته)، صفت وزن تر بوته براي علف كش هاي تماسي (اكسي فلوروفن، بنتازون و پيريديت)، صفت وزن خشك در بوته براي علف كش هاي سيستميك (ستوكسيديم، كلودينافوپ پروپارژيل، هالوكسي فوپ آر متيل استر، فن مديفام+دس مديفام+اتوفوميست، ايمازتاپير، نيكوسولفورون و تري بنورون متيل)، صفت سطح برگ در بوته براي تيمار هايي كه از پاشش علف كش زنده مانده بودند (ستوكسيديم، كلودينافوپ پروپارژيل، هالوكسي فوپ آر متيل استر، فن مديفام+دس مديفام+اتوفوميست و نيكوسولفورون) و صفت ارتفاع بوته براي همه ي تيمارها و شاهد اندازگيري شد. نتايج نشان داد كه تاثير نوع علف كش در هر دو مرحله مصرف بر صفات مورد مطالعه (وزن تر، وزن خشك، سطح برگ و ارتفاع) گشنيز بسيار معني دار شد. گشنيز توانست در هر دو مرحله نسبت به علف كش هاي ستوكسيديم، كلودينافوپ پروپارژيل و فن مديفام+دس مديفام+اتوفوميست مقاومت كند. بنابراين صفات مورد بررسي پس از مصرف علف كش هاي مذكور با شاهد تفاوت معني دار نشان ندادند. اما ساير علف كش ها صفات مورد مطالعه را در هر دو مرحله نسبت به شاهد به طور معني دار كاهش دادند. طي اين پژوهش مشخص شد كه علف كش هاي قابل توصيه براي مزارع گشنيز به شرط تجزيه علف كش در گياه، شامل علف كش هاي ستوكسيديم، كلودينافوپ پروپارژيل و فن مديفام+دس-مديفام+اتوفوميست هستند كه در هر دو مرحله 4 و 10 برگي قابل استفاده مي باشند.

به منظور مطالعه تاثير مواد افزودني بر كارايي علف كش هاي گليفوسيت و تري بنورون متيل در كنترل علف هرز تاتوره (Datura stramonium L.) دو آزمايش در در قالب طرح كاملاً تصادفي و به صورت فاكتوريل در چهار تكرار انجام شد. در آزمايش اول فاكتور اول مقدار علف كش گلايفوسيت شامل مقادير صفر، 1 (مقدار توصيه شده)، 5/0، 25/0 ، 125/0 و 0625/0 ليتر در هكتار و فاكتور دوم ماده افزودني شامل غلظت هاي صفر (عدم كاربرد ماده افزودني)، 5/0 و 1 درصد حجمي از صمغ كندر (Boswellia sacra.) و 0.25 و 0.5 درصد حجمي از مويان هيدرومكس بود. در آزمايش دوم فاكتور مقدار علف كش تري بنورون متيل شامل مقادير صفر، 15 (مقدار توصيه شده)، 5/7، 75/3، 87/1 و 93/0 گرم در هكتار و فاكتور ماده افزودني شامل غلظت هاي صفر (عدم كاربرد ماده افزودني)، 5/0 و 1 درصد حجمي از صمغ كندر و 0.25 و 0.5 درصد حجمي از مويان هيدرومكس در نظر گرفته شدند. بر اساس نتايج آزمايش، وقتي كه اين مواد افزودني به علف كش ها اضافه شد، بهبود معني داري در كارايي آن ها مشاهده شد. در بين مواد افزودني مورد بررسي، بهترين نتيجه با كاربرد صمغ كندر (1 درصد) به همراه گليفوسيت براي كاهش وزن خشك و تر تاتوره حاصل گرديد. از سوي ديگر استفاده از صمغ كندر و هيدرومكس به ترتيب در غلظت هاي 1 و 5/0 درصد به همراه علف كش تري بنورون متيل وزن خشك علف هرز تاتوره را كاهش داد. لازم به ذكر است استفاده از مويان هاي كندر (1 درصد) و هيدرومكس (بخصوص در سطوح 25/0 و 5/0 درصد) ED50، ED90 و ED10 را افزايش و شاخص پتانسيل نسبي علف كش هاي گليفوسيت و تري بنورون متيل را افزايش داد. به طور كلي اين تحقيق ثابت كرد كه مواد طبيعي از جمله صمغ كندور داراي استعداد قابل توجهي در بهبود كارايي علف كش هاي گليفوسيت و تري بنورون متيل بوده داشته و مي توان از آن به عنوان ماده افزودني استفاده نمود.

به منظور بررسي اثر همزمان (توÍم) كودهاي ريز مغذي با علف كش نيكوسولفورون بر كنترل علف هاي هرز و عملكرد ذرت، پژوهشي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال 1394 در دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان، اجرا شد. عامل هاي آزمايش عبارت بودند از عامل كود در پنج سطح (سولفات آهن، روي، مس، منگنز و عدم مصرف كود به عنوان شاهد) و عامل كنترل علف هاي هرز در سه سطح (كنترل شيميايي، كنترل كامل دستي و عدم كنترل علف هاي هرز). نتايج نشان دادند كه عملكرد دانه ذرت در تيمارهاي اختلاط كود آهن و روي با علف كش نسبت به شاهد علف كش بدون كود، به شكل معني داري در سطح يك درصد و به ترتيب به ميزان 4/28 و 5/22 درصد افزايش يافت. بيشترين تجمع ماده خشك كل، بيشترين شاخص سطح برگ و بيشترين سرعت رشد ذرت در تيمار تركيبي علف كش با سولفات آهن و روي حاصل شد. تراكم و وزن خشك كل علف هاي هرز در تيمارهاي كنترل شيميايي و دستي نسبت به شاهد (عدم كنترل علف هاي هرز)، بيش از 80 درصد كاهش يافت. در تيمار كاربرد تركيبي علف كش با كودها در مقايسه با تيمار علف كش بدون كود، وزن خشك كل علف هاي هرز به طور متوسط، 19 درصد افزايش نشان داد. بيشترين مقدار افزايش در وزن خشك كل علف هاي هرز با 9/22 درصد مربوط به اختلاط علف كش با كود سولفات مس بود. در مجموع كاربرد توÍم علف كش نيكوسولفورون با كودهاي مورد بررسي، علي رقم تاثير مثبت روي علف هاي هرز، هيچ گونه اختلالي در اثر مثبت كودها به ويژه سولفات آهن و روي بر توليد ذرت نداشت و مصرف توÍم كودها با علف كش در ذرت، قابل توصيه است.