مجید کزازی

چکیده: بید غلات یکی از آفات مهم انباری است خسارت این آفت هم از نظر کیفیت وهم از لحاظ کمی دارای اهمیت زیاد است زیرا لاروها ضمن تغذیه فضولات خود را درون دانه ها انباشته کرده و همراه با پوسته های لاروی و تارهای تنیده شده کیفیت دانه را به شدت دگرگون می کند و در نتیجه ارزش اقتصادی و کیفیت دانه پایین خواهد آمد. با توجه به اینکه حشرات بزرگترین گروه بی مهره گان هستند مطالعه ی همزیست در حشرات مختلف برای شناخت بهتر چگونگی تکامل و آشنایی با رویدادهای اکولوژیکی دارای اهمیت است. در این پژوهش، باکتری های همزیست دستگاه گوارش بید غلات شناسایی شد.برای پرورش بید غلات از جو اصلاح شده با درصد پروتئین بالا استفاده شد. ظرف حاوی جو بعد از آلوده سازی در اطاقک رشد در شرایط دمایی 1±24 درجه سلسیوس ورطوبت نسبی 5 ± 65 درصـد نگهـداری شـدند. جهت جدا نمودن باکتری های دستگاه گوارش بید غلات از بین جمعیت پرورش داده شده 10 لارو (سن 4 ) سالم انتخاب شد. دستگاه گوارش لاروها پس از ضد عفونی در اتانول 70 درصد، هیپوکلریت سدیم 5درصد و آب مقطر خارج شد سپس جهت همگن نمودن دستگاه گوارش از یک میلی لیتر بافر فسفات 0.1مولار با 7pH= استفاده شد. محتویات همگن و رقیق شده در محیط کشت نوترینت آگار کشت داده شد سپس باکتری کشت داده شده از محیط کشت جمع آوری شد و در محیط کشت مایع که شامل 10 گرم پپتون ، 5 گرم عصاره مخمر ، 5 گرم کلرید سدیم ، 0.1 گرم کلرید پتاسیم و یک لیتر آب مقطر کشت داده شد. برای انجام واکنش های زنجیره ای پلیمراز از5 میکرو لیتر Master Mix (که شامل آنزیم Taq DNA Polymerase ، dNTPS، Mgcl2 و آنزیمهای پلیمراز می باشد) ، 2 میکرولیتر DNA استخراج شده ، 1.5 میکرولیتر پرایمر RP2 و 1.5 میکرو لیتر پرایمر FD1 و 15 میکرولیتر Distilled Water که حجم کلی این مواد باید به 25 میکرو لیتر برسد. فرآیند PCR با استفاده از پرایمر های عمومی FD1 و RP2 و توالی ژن 16srRNA در دستگاه ترموسایکلرانجام شد. توالی یابی محصول PCR تهیه شده با همکاری شرکت Bioneer کره جنوبی انجام شد و نتایج در سایت NCBI مورد بررسی قرار گرفت. ویژگی های فنوتیپی باکتری های جدا شده با روش های استاندارد باکتری شناسی مشخص شد. بعد از بررسی تمام کلونی های تهیه شده و مقایسه نتایج بدست آمده بیشترین فراوانی از نظر تعداد کلنی مختص به باکتری mundtii Enterococcus بود و باکتری Ent

در کشت های گلخانه ی اولین راه کار مقابله با آفات استفاده از سموم شیمیایی می باشد.متاسفانه به دلیل بسته بودن سیستم باقیمانده ترکیبات در محصول وآلودگی محیط زیست از یکسو و از سوی دیگر بروز مقاومت در آفات هدف نسبت به سموم سبب می شود لذا.اخیراً مهار تلفیقی آفات گلخانه ای برپایه روش مهار زیستی بسیار مورد تاکید است در این راستا معمولاً از کنه شکارگر Amblyseius swirskii که یک شکارگر از تریپس، مراحل تخم، لارو و پروه سن یک سفید بالک و همچنین از مراحل مختلف زیستی کنه تارتن دو لکه ای تغذیه می کند استفاده می شود ولی گاهی اوقات اتفاق می افتد که جمعیت برخی از آفات گلخانه ای بالا می رود گلخانه دار مجبور به استفاده از آفت کش می شود تنظیم کننده های رشد نظیر آدمیرال از جمله ترکیباتی است که در گلخانه های که در آن ها کنه شکارگر استفاده شده بکارگرفته می شوند گلخانه داران تصور می نمایند آن برای عوامل بیولژیک، بویژه کنه شکارگر A. swirskii مضر نمی باشد بدین منظور 5 غلظت از تنظیم-کننده رشد آدمیرال با حجم معادل 2000 میکرو لیتر: برای بالغین (15-100 پی پی ام)، لاروها (5-30 پی پی ام)، پروتنمف (10-40 پی پی ام) و شاهد (آب مقطر)، با 4 تکرار، به روش غوطه وری، در اتاق رشد با شرایط دمایی 1±25 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کنه های بالغ شکارگر به سم آدمیرال حساس بودند بطوریکه میزان LC25، LC50 و LC90 در بالغین77/15 و 27/34 و 78/149 پی پی ام است و LC25، LC50 و LC90 در پروتونمف به ترتیب برابر است با 17/12، 14/21 و 38/60 پی پی ام محاسبه شد همچنین میزان LC25، LC50 و LC90 در لارو ها 89/5، 64/11، 50/42 پی پی ام بودکه نسبت به بالغین و پرونیمف بسیار پایین است لذا لاروها نسبت به آدمیرال حساسیت بسیار بالایی از خود نشان دادند. همچنین تخم شکارگر نیز در معرض پیریپروکسی فن قرار گرفت ولی درصد بسیار کمتری از تخم ها دچار مرگ جنینی شده و باز نشدند. حداکثر درصد تلفات در غلظت 100 پی پی ام 71/15 درصد مشاهده شد. همچنین نتایج حاصل از آزمایش تغذیه کنه شکارگر A. swirskii از کنه تارتن آلوده به سم آدمیرال در غلظت 50 پی پی ام میزان 44/68 درصد تلفات، درغلظت 75 پی پی ام03/7 درصد و در غلظت 150 پی پی ام میزان 93/93 درصد تلفات ثبت شده است با توجه به

کنه جوانه آلو و هلوAcalitus phloeocopts Nalepa (Acari: Eriophyoidea) آفت مهم آلو و هلو در مناطق مختلف جهان، شمال غرب و غرب ایران شده است آن خسارت قابل توجهی را در دوره رشد به درختان آلو و هلو و محصول هلوی این منطقه وارد می آورد. این آفت با ایجاد گال در اطراف جوانه های گل و برگ باعث ضعف درختان و همچنین بدشکلی میوه و کاهش عملکرد محصول و خشکیدگی درختان میوه می گردد. متاسفانه اطلاعات اندکی در ارتباط با چرخه ی زندگی و کنترل این آفت در دسترس می باشد. در این مطالعه زیست شناسی کنه جوانه هلو و مقاومت ارقام مختلف به تغذیه و خسارت آن در شرایط منطقه سنندج، از پاییز1395 تا اواخر آذر 1397 بررسی شد. دراین راستا در فصول مختلف سال، هفته ای یک بار از ارقام مختلف هلوی آلوده نمونه برداری و سپس به آزمایشگاه کنه شناسی دانشگاه بوعلی سینا انتقال داده شد. در آزمایشگاه، تعداد گال روی شاخه های 50 سانتی متری، همچنین تعداد افراد داخل گال به تفکیک سن و جنسیت آنها در زیر استرئومیکروسکوپ شمارش و ثبت شد. این مطالعه نشان داد زمستا گذرانی آفت به صورت پروتوژین داخل گال روی شاخه ها سپری می شود و کنه های زمستان گذران در اواخر بهار آخر اردیبهشت ماه و اوایل خرداد ماه از داخل گال ها خارج و در روی شاخه-های جوان و چوبی نشده مستقر و شروع به تغذیه می نماید و همزمان با تغییر شکل بافت مورد تغذیه شروع به تغذیه و تخم گذاری می نماید و معمولاً تخم گذاری آن اواخر خردادماه انجام می شود. نسبت جنسی با توجه به دمای محیط در فصول مختلف سال متفاوت و از 1 تا 5 درصد متغیر بود. این آفت در شرایط آب و هوایی سنندج چهار نسل در سال ایجاد می کند. مقاومت و حساسیت ارقام مختلف هلو، نسبت به آفت، با بررسی آسیب از طریق شمارش تعداد گال تشکیل شده روی شاخه 50 سانتی متری و همچنین روی میوه و آزمون های آنتی زنوز و آنتی بیوز انجام شد. همچنین میزان ترکیبات شیمیایی شامل فنل، فلاونویید، و کربوهیدرات بر روی 3 رقم هلوی زعفرانی، کاردی و آلبرتا و 3 رقم هلو انجیری (زعفرانی زودرس، عسلی و مالکی) مورد سنجش قرار گرفت، مقدار فنل و فلاونوئید در گیاهان آلوده بیش از ارقام سالم بود. میزان کربوهیدرات با افزایش آلودگی کاهش پیدا کرده بود و ارقام هلو انجیری مالکی، هلو آلبرتا میزان حساسیت بیشتر و هلو انجیری زعفرانی و هلو انجیری عسلی نیمه حساس و ارقام هلو زعفرانی و هل

سیر گیاهی علفی و دائمی است که به خاطر داشتن ترکیبات گوگرددار و آلیسین میکروب کش است. کرم سیر (Dyspessa ulula) یکی از آفات مهم و یکی از عوامل محدود کننده راندمان این محصول در مناطق مختلف ایران از جمله همدان است که غیر از خسارت مستقیم در انبار سبب آلودگی محموله های سیر و از بین رفتن ارزش صادراتی آن می شود. شناسایی باکتری های سازگار با دستگاه گوارش این آفت مهم می تواند راه گشای کنترل آن با استفاده از دست کاری ژنتیکی این باکتری ها باشد چرا که میکروارگانیسم های دستگاه گوارش حشرات می توانند به سلامت میزبان خود کمک کنند و یا با ایجاد اختلال در دستگاه گوارش برای میزبان خود مضر باشند. در این پژوهش، باکتری های سازگار با دستگاه گوارش کرم سیر، جدا و شناسایی شد. پس از پرورش کرم سیر دستگاه گوارش آن جدا و باکتری های آن روی محیط غنی شده آگار غذایی جداسازی شد. الگوی الکتروفورز پروتئین های محلول سلولی باکتری های جدا شده مقایسه و نماینده های آن ها برای بررسی بیشتر گزینش شدند. ویژگی های فنوتیپی نماینده استرین های باکتریایی جدا شده با روش های استاندارد باکتری شناسی تعیین گردید. بخشی از توالی ژن 16srRNA با پرایمرهای همگانی تکثیر و چیدمان نوکلئوتیدهای آن بررسی شد. نتایج نشان داد که باکتری های جداشده که دارای بیشترین فراوانی بودند وابسته به دو گونه Serratia marcescens و Lactobacillus plantarum هستند. این اولین گزارش از وجود این دو باکتری در دستگاه گوارش کرم سیر در دنیا و ایران است. علاوه بر این فراوانی هر یک از باکتری های شناسایی شده در دستگاه گوارش کرم سیر بررسی گردید و مشخص شد باکتری Lactobacillus plantarum نسبت به باکتری Serratia marcescensاز فراوانی بالاتری برخوردار است. محدودیت تعداد گونه های باکتری هایی جداشده از دستگاه گوارش کرم سیر در مقایسه با سایر آفات گیاهی گویای ویژگی ضد باکتریایی این گیاه به خاطر وجود ترکیبات گوناگون ضد باکتریایی است.

سیر یکی از مهم ترین گیاهان دارویی معطر می باشد که دامنه فعالیت ضد میکروبی وسیعی بر علیه انواع میکروارگانیسم ها دارد. دستگاه گوارش حشرات دارای محیط های متمایز حاوی کلنی میکروارگانیسم است. یک گروه از میکروارگانیسم ها در روده، متعلق به باکتری ها می باشد که به طور بالقوه خدمات بسیار مفیدی را به میزبان خود ارایه می دهند. در این پژوهش اثر عصاره آلیسین سیر روی باکتری های همزیست دستگاه گوارش شب پره هندی و پروانه آرد بررسی شد. در ابتدا باکتری های همزیست دستگاه گوارش شب پره هندی و پروانه آرد با استفاده ار ژن 16SrRNA شناسایی شد. باکتری های Bacillus toyonensis و Serratia marcescence از دستگاه گوارش پروانه آرد و باکتری های Bacillus safensis، Bacillus zhangzhouensis و Bacillus wiedmannii از دستگاه گوارش شب-پره هندی جداسازی و شناسایی شدند. فراوانی هر کدام از باکتری ها در دستگاه گوارش میزبان خود، به دست آمد و داده های به دست آمده بر اساس تعداد کلنی در محیط کشت، در قالب طرح کامل تصادفی آنالیز گردید. سپس میزان آلیسین عصاره سیر به وسیله دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) و استاندارد داخلی بوتیل پارابن اندازه گیری شد. میزان آلیسین موجود در عصاره سیر، mg/ml 81/7 به دست آمد. در نهایت آزمایش ارزیابی اثر آلیسین سیر روی باکتری های همزیست شب پره هندی و پروانه آرد، بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام و برای هر تیمار سه تکرار در نظر گرفته شد. در بررسی اثرات متقابل تیمار های باکتری و غلظت، بیشترین هاله عدم رشد مربوط به غلظت mg/ml 816/7 و باکتری Bacillus safensis با میانگین 4.6567 بود که بیشترین اختلاف را با باکتری Bacillus wiedmanni با غلظت mg/ml488/0، Serratia marcescence با غلظت mg/ml488/0، Bacillus toyonensis با غلظت mg/ml244/0، Serratia marcescence با غلظت mg/ml244/0، Bacillus wiedmanni با غلظت mg/ml244/0 و شاهد داشت. بیشترین و کمترین MIC به ترتیب، مربوط به باکتری Bacillus safensis و Serratia marcescence بود.

در ایران سیب زمینی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و از نظر نیاز مردم به آن بعد از غلات در درجه دوم اهمیت قرار دارد. سوسک کلرادو سیب زمینی Leptinotarsa decemlineata (Coleoptera: Chrysomelidea) در سال های اخیر آفت عمده مزارع سیب زمینی بوده است. متاسفانه استفاده منحصر به فرد از سموم برای کنترل مقاومت آفت را در پی داشته است. امروزه مهار آنزیم های گوارشی حشرات زیان آور توسط مهارکننده های پروتئازی طبیعی در ارقام مقاوم یا گیاهان تراریخته یکی از کاربردی ترین رهیافت ها در برنامه مدیریت تلفیقی آفت می باشد. نتایج تحقیقات پیشین نشان می دهد که تاثیر پروتئین های دفاعی گیاهان غیر میزبان بیشتر از گیاهان میزبان می باشد؛ از این رو مطالعه حاضر می تواند راه کار مناسبی برای کنترل آفت مورد نظر باشد. در این تحقیق بررسی اثر مهارکننده های پروتئازی از رقم های اختر و ناز و درخشان از لوبیا و رقم هال الیت و ال-17 از سویا روی فعالیت پروتئازی سرین و مورد مطالعه قرار گرفت. پروتئین های بازدارنده استخراج شده از ارقام ال-17 و اختر با 79/73% و 12/71% برای حشرات کامل و 54/43% و 72/20% برای لاروها به ترتیب دارای بیشترین مهارکنندگی فعالیت پروتئولتیک کل بودند. پروتئین های مهارکننده دو رقم مذکور توسط کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون با استفاده از سفادکس 75 Gخالص شدند. بیشترین میزان مهارکنندگی فرکشن های انتخاب شده از رقم ال-17 و اختر روی فعالیت پروتئولتیک کل، تریپسین، کیموتریپسین و کاتپسینB برای رقم ال-17 به ترتیب مربوط به فرکشن های 46-34، 130-122، 142-131، 130-122 و در رقم اختر برای تمامی آنزیم ها مربوط به فرکشن 25-21 بود. زایموگرام حاصل از فعالیت تریپسین و کیموتریپسین و کاتپسینB برای حشرات کامل به صورت یک باند واضح برای تریپسین و کیموتریپسین و یک باند قطور برای کاتپسینB در عدم حضور مهارکننده ال-17 بود؛ در حالی که در حضور مهارکننده هیچ باندی برای تریپسین و کیموتریپسین مشاهده نشد و برای کاتپسینB یک باند ضعیف قابل روئیت بود. در نهایت سه باند برای فعالیت پروتئین های خالص سازی شده از ال-17 با استفاده از Non- denaturing SDS-PAGE تشخیص داده شد. با محاسبه KM و Vmax برای تریپسین و کیموتریپسین در حضور و عدم حضور مهارکننده به دلیل ثابت باقی ماندن مقدار Vmax و افزایش مقدار KM مهار از نوع رقابتی معرفی شد.

گسترش و طغیان سن گندم Eurygaster integriceps در ایران را میتوان مثال خوبی برای گسترش و طغیان حشرات در اثر دخالت انسان در محیط طبیعی ذکر کرد. امروزه بیشتر توجهات به مهارکنندههای آنزیمی گیاهان و اهمیت آنها برای ایجاد گیاهان تراریخته معطوف شده است. در این راستا بیان ژنهای آلفا آمیلاز گیاهی نشانههای امیدبخش را برای کنترل آفات میدهد. همچنین بیان ژنهای آلفا آمیلاز در بعضی محصولات، مقاومت محصول را در برابر یک آفت خاص نشان میدهد. اولین مثال در موارد استفاده از یک گیاه تراریخته که یک پروتئین دفاعی را رمز گزاری میکرد به 1987 میلادی برمیگردد. در آن زمان مهارکنندههای تریپسین گیاه باقلا در برگ های توتون حاوی ژن این مهارکننده تجلی یافت؛ بازدارنده های آلفا آمیلازی در میکروارگانیسمها، بیشتر گیاهان و جانوران به فراوانی یافت می شود. پروتئینهای بازدارنده در گیاهان، بیشتر در اندام های ذخیره-ای، مانند دانه ها و غده ها وجود دارند؛ که شامل 1 تا 10 درصد از مجموع کل بازدارندهها را تشکیل می دهند. داشتن ساختارهای مختلف و خواص بیوشیمیایی متفاوت باعث به وجود آمدن بازدارند های مختلف پروتئازی شدهاند. در تحقیق حاضر اثر بازدارندههای استخراجی رقم دنا و لاین EDYT-M90-9، EDYTM90-18 را بروی فعالیت آمیلازی و پروتئازی معده سن گندم مورد بررسی قرار دادیم. درصد مهارکنندگی آنزیم آلفا آمیلاز برای رقم دنا 34.90، برای لاین EDYT-M90-9 40.057 و برای لاین EDYTM90-18 35.40 درصد بود. بیشترین میزان مهارکنندگی فعالیت پروتئولیتیک کل گوارشی در لاین EDYTM90-18 با میزان% 49.48 و به دنبال آنلاین EDYT-M90-9 با میزان% 39.79 و رقم دنا با میزان% 32.65 قرار گرفتند؛ و نتایج حاصل از زیمو گرام آنزیم آلفا آمیلاز نشان داد که فعالیت این آنزیم درگروه تیمار حاوی بازدارنده نسبت به گروه کنترل فعالیت کمتری داشته است؛ و لاین EDYT-M90-9 کمترین فعالیت آنزیم مشاهده گردید. همچنین بامطالعه زایموگرام حاصل از فعالیت پروتئولیتیک کل در گروه کنترل تعداد دو باند فعال مشاهده گردید. شدت و اندازه این باندها در گروه تیمار حاوی بازدارنده کمتر مشاهده گردید.

سوسک کلرادو سیب زمینی Leptinotarsa decemlineata (Say) (Coleoptera: Chrysomelidae) در 150 سال اخیر آفت عمده مزارع سیب زمینی بوده است. روش های کنترل متفاوتی از جمله تناوب زراعی و آفت کش های شیمیایی به منظور کاهش تاثیر این آفت بر مزارع سیب زمینی به کار برده می شوند. سوسک کلرادو سیب زمینی از جمله آفاتی است که در صورت عدم کنترل با مصرف بالای برگ می تواند به محصولات آسیب جدی وارد کند. این آفت به دلیل گسترش جهانی و افزایش جمعیت روبه رشد خود، به یک پدیده نگران کننده تبدیل شده است. در حال حاضر حشره-کش های شیمیایی بیشترین تاثیر را در کنترل این آفت دارند. متاسفانه استفاده منحصر به فرد از سموم برای کنترل آفت بعد از چند سال باعث عدم تاثیر آنها می شود، چرا که این حشرات به طور موفقیت آمیزی مقاومت شان را در برابر چنین مواد شیمیایی افزایش داده اند. همچنین استفاده بیش از حد و کنترل نشده از حشره کش های شیمیایی برای تولیدکنندگان سیب زمینی پرهزینه است و می تواند به ایجاد مشکلات جدی برای سلامت انسان و محیط زیست منجر شود. سرین پروتئازهای دستگاه گوارش در برخی از سخت بالپوشان از آنزیم های عمده در بین آنزیم های پروتئولیتیک هستند. این آنزیم ها به اهداف مهم برای کنترل آفات با استفاده از بازدارنده های پپتیداز جدا شده از گیاهان تبدیل شده-اند. در این تحقیق، فعالیت پروتئولیتیک کل، فعالیت تریپسین و کیموتریپسین مورد مطالعه قرار گرفت. pH بهینه برای فعالیت پروتئولیتیک روده میانی در لارو و حشرات کامل به ترتیب 8 و 7 به دست آمد. زایموگرام حاصل از فعالیت تریپسین و کیموتریپسین برای پروتئین های روده لارو و حشرات کامل بصورت دو باند صورتی برای تریپسین و یک باند صورتی برای کیموتریپسین بود. مقدار فعالیت ویژه برای تریپسین و کیموتریپسین در حشرات کامل و لارو به ترتیب 06/7، 12/7 و 127/6 ، 616/5 یونیت بر میلی گرم به دست آمد. علاوه بر این اثر بازدارندگی بازدارنده جدا شده از بذر 9 لاین رقم گندم دنا، بر فعالیت پروتئولیتیک مورد مطالعه قرار گرفت. در نهایت پروتئین بازدارنده استخراج شده از لاین Edit, M,12 دارای بیشترین مهارکنندگی روی فعالیت پروتئولیتیک لارو و حشرات کامل بود. همچنین آنزیم های پروتئاز روده معده میانی لارو توسط کروماتوگرافی تعویض یونی با استفاده از DEAE-cellulose و کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون با استفاده از سفا

سن گندم خطرناک ترین آفت گندم و جو در کشور های غرب و مرکز آسیا می باشد، به طوری که هر ساله بیش از 15 میلیون هکتار از مزارع این کشورها مورد حمله این آفت قرار می گیرند. این آفت از دانههای گندم تغذیه کرده و در محیطی غنی از کربوهیدرات زندگی می کند و برای بقای خود، وابستگی بسیار زیادی به آنزیم کربوهیدراز دارد. آنزیم آلفاآمیلاز نقش مهمی در گوارش سن گندم به عهده دارد. پروتئین های گیاهی مهارکننده آلفاآمیلاز و پروتئاز پتانسیل کاربرد بالایی در زمینه مهندسی ژنتیک و در مبحث مقاومت گیاهان در مقابل آفات دارا می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصاره پروتئینی رقم گندم دوروم آریا و دو رقم نان داراب 2 و مغان 3، روی فعالیت آنزیم آلفاآمیلاز و پروتئاز سن گندم بوده است. برای این منظور عصاره پروتئینی دانههای ذکر شده، با استفاده از کلرید سدیم 15/0 مولار استخراج شد. آنزیمهای مورد نظر نیز از معده میانی حشره کامل، پس از هموژنایز و سانتریفیوژ کردن معده میانی استخراج شد. سنجش فعالیت آمیلولیتیکی با استفاده از محلول نشاسته یک درصد به عنوان سوبسترا و در محیط بافر سدیم استات با pH 5/6 در دمای 35 درجهسلسیوس انجام شد. اندازه گیری فعالیت پروتئولیتیک نیز با استفاده از سوبسترای هموگلوبین 2 درصد و در محیط بافر سدیم استات با pH 5/6 در دمای 35 درجهسلسیوس انجام شد. میزان بازدارندگی آنزیم آلفاآمیلاز برای رقمهای آریا، داراب 2 و مغان 3 به ترتیب 46، 40 و 30 درصد و میزان بازدارندگی آنزیم پروتئاز برای رقمهای فوق به ترتیب 30، 29 و 26 درصد بدست آمده است. آزمایشات الکتروفورزی (زیموگرام) پروتئین های بازدارنده نشان داد که، باند های فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در حضور پروتئین بازدارنده نسبت به شاهد (عدم حضور پروتئین بازدارنده) فعالیت کمتری دارد. در رقم مغان 3 نسبت به رقم آریا و رقم داراب 2 آنزیم فعالیت بیشتری داشت که موید فعالیت مهارکنندگی بالاتر در این رقمهای می باشد.